Η ψυχρή λογική

Πόσο μικρός (για να μη χρησιμοποιήσουμε άλλη λέξη) πρέπει να είσαι, για να εκφράζεις μεγαλοστομίες του τύπου «για πρώτη φορά γίνεται διαπραγμάτευση με την τρόικα» και ταυτοχρόνως να πανηγυρίζεις που σώθηκαν οι 13^ος και 14^ος μισθός, δηλαδή το 14% των μισθών του ιδιωτικού τομέα, τη στιγμή που περικόπτεται το 22%;
Στον τόπο μας, για μια ακόμη φορά η μικροπολιτική επιβάλλεται της πολιτικής και την θέτει στο περιθώριο. Φυσικά με την ευγενή χορηγία του κίτρινου Τύπου και τις άρες των τηλεαστέρων.
Στεκόμαστε στα τερτίπια του Σαμαρά, τα ποιήματα του Καρατζαφέρη, τα
 κενά αέρος του Παπανδρέου, στις «κακίες» της Μέρκελ και στην «κακιά» Ευρώπη.
Ουδείς κάθεται να αναρωτηθεί νηφάλια τι στο διάολο έχει πιάσει όλους τους Ευρωπαίους και επιτίθενται στην Ελλάδα, τι στο διάολο έχει πιάσει την τρόικα και θέλει να από τους Έλληνες του ιδιωτικού τομέα να περικόψουν τους μισθούς τους;

Τα πράγματα είναι απλά.
Συμπεριφερθήκαμε ως κοινοί απατεώνες, ως υποκείμενα του αισχίστου είδους και τους κοροϊδέψαμε.
Τους είπαμε ότι θα κάνουμε το άλφα ή το δείνα, αλλά δεν κάναμε τίποτα!
Τους είπαμε ότι θα κάνουμε μεταρρυθμίσεις, θ’ ανοίξουμε επαγγέλματα, θα αποκρατικοποιήσουμε, αλλά μόλις παίρναμε τα δανεικά, την κάναμε γυριστή.

Μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας έχει αυτοπαραμυθιαστεί πως δεν έγινε διαπραγμάτευση στο πρώτο Μνημόνιο.
Μπορεί και να είναι έτσι, αφού ποτέ δεν μάθαμε τι είπαν ο Παπανδρέου, ο Στρος Καν, ο Σαρκοζί κι η Μέρκελ εκείνον τον χειμώνα του 2010.
Όμως, τι σόι διαπραγμάτευση εννοούν κάποιοι;
Ότι έπρεπε να διαπραγματευθεί η Ελλάδα το κλείσιμο ή μη του ….Εθνικού Κέντρου Προειδοποίησης από Τσουνάμι; Ή της…Αρχής Καταπολέμησης της Χρηματοδότησης της Τρομοκρατίας;
Τι σόι διαπραγμάτευση έπρεπε να γίνει;
Να τους πούμε «κόψτε κάτι περισσότερο από τους δικούς σας προϋπολογισμούς γιατί ο δικός μας χρηματοδοτεί με 600 εκατομμύρια ευρώ το Ασφαλιστικό της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ;
Να τους πούμε «δανειστείτε εσείς κάτι παραπάνω γιατί δεν μπορούμε να ανοίξουμε το επάγγελμα των ταξιτζήδων και να έχουμε τα φαρμακεία ανοικτά τα απογεύματα και τα Σάββατα;».
Να τους πούμε «βάλτε κάτι παραπάνω επειδή εμείς έχουμε να ταΐσουμε ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους;».

Μα, είμαστε σοβαροί;
Αντί να κοιτάξουμε την οικονομία και πως θα βρούμε τρόπους να μείνουμε ζωντανοί, εμείς ασχολούμαστε με το θέατρο των πολιτικών, τις κραυγές των συνδικαλιστών και το κυνήγι θεαματικότητας των καναλιών.
Μπορεί να μη μας αρέσει, αλλά η λογική και μάλιστα η ψυχρή της οικονομίας, έχει ένα τετράπτυχο:
Παραγωγή – κατανάλωση- έσοδα- έξοδα.
Θεωρεί κάποιος ότι αυτό το τετράπτυχο διαπραγματεύεται;
Αν το πιστεύει είναι επικίνδυνος για τον τόπο.
Είναι ένα υποκείμενο που λέει ψέματα και μπορεί να μας καταστήσει Αλβανία του Χότζα…
Πολύ περισσότερο όταν εξακολουθούμε να καταναλώνομε πολύ περισσότερα απ’ όσα παράγουμε.