Σε μια χρονική περίοδο που στην πολιτική ο καθένας λέει και κάνει ότι του κατέβει, που δεν υπάρχει συνεπής πολιτικός λόγος (πλην του ουτοπικού και αναχρονιστικού ΚΚΕ), που το θυμικό κατακεραυνώνει τον ρεαλισμό και τη λογική, που οι πολιτικές κυβιστήσεις θεωρούνται αξιοσύνη, η προχθεσινή ψηφοφορία ξεκαθάρισε τα πράγματα.
Τώρα η ελληνική κοινωνία ξέρει.
Έχει από τη μια μεριά τις δυνάμεις της βαθύτατης συντήρησης (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ, Κουβέλης, Λαϊκή Δεξιά και «Βαθύ» ΠαΣοΚ») και από την άλλη τις
δυνάμεις που έστω και στο παρά ένα, επέδειξαν πολιτική ωριμότητα και ρεαλισμό.
Τώρα η ελληνική κοινωνία που μπορεί να σκέπτεται και να κρίνει, γνωρίζει ποιοι έβαζαν εμπόδια και εξακολουθούσαν μέχρι πρότινος να φρενάρουν την προοπτική της χώρας.
Τώρα η ελληνική κοινωνία γνωρίζει τον τρόπο που ασκείτο η πολιτική τόσα χρόνια.
Τώρα η ελληνική κοινωνία γνωρίζει ότι έστω και στο παρά ένα, τα αστικά κόμματα ύψωσαν το ανάστημά τους για να αποτρέψουν την καταστροφική άτακτη χρεοκοπία και την ακόμη πιο καταστροφική έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Τώρα η ελληνική κοινωνία γνωρίζει την τρομοκρατία που έστησαν μηχανισμοί βουλευτών, επιχειρηματιών, κάποιων εκδοτών, συνδικαλιστές και συντεχνίες για να μην αλλάξει τίποτα.
Τώρα η ελληνική κοινωνία γνωρίζει ότι δεν είναι «γερμανοτσολιάδες» όσοι απαιτούν μεταρρυθμίσεις, όπως κραύγαζε γνωστός τηλεαστέρας που για προσωπικούς λόγους θα τον βόλευε η χρεοκοπία του τόπου!
Τώρα η ελληνική κοινωνία γνωρίζει ότι δεν χρειάζεται «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», όπως φώναζε βουλευτής του ΚΚΕ μέσα στη Βουλή!
Τώρα η ελληνική κοινωνία γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ζούμε συνεχώς με δανεικά, πολύ περισσότερο αφού κόπηκε η κάνουλα.
Τώρα η ελληνική κοινωνία γνωρίζει ότι δεν μπορούμε να έχουμε συνεχώς απλωμένο το χέρι της ζητιανιάς και ταυτοχρόνως να μη δεχόμαστε να γίνουν μεταρρυθμίσεις στο Κράτος και στην οικονομία μας.
Τώρα η ελληνική κοινωνία γνωρίζει ότι μόνο με τη σωφροσύνη, τη σύνεση, τη δουλειά και την εγκατάλειψη του λαϊκισμού μπορεί να ξαναβρεί την περπατησιά της.
Τώρα η ελληνική κοινωνία οφείλει να αντιληφθεί κάτι περισσότερο.
Ότι η πρώτη απ’ όλες τις μεταρρυθμίσεις που οφείλουμε να κάνουμε αφορά τη μεταρρύθμιση του μυαλού και του τρόπου σκέψης μας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το νέο Μνημόνιο είναι σκληρό.
Όχι τόσο όσο το πρώτο, αλλά σκληρό.
Πολύ περισσότερο αφού συνδυάζεται με την απώλεια εισοδήματος και την υφιστάμενη ανεργία του 20,9%.
Όμως, το έχουμε τονίσει επανειλημμένως, είναι μονόδρομος μπροστά στον λασπόδρομο της χρεοκοπίας και της μοναχικής πορείας της Ελλάδας στην παγκόσμια κοινωνία για την οποία κραυγάζουν κάποιοι.
Τώρα, λοιπόν, η σκεπτόμενη κοινωνία γνωρίζει ότι οφείλει να συμπαραταχθεί με τις φωνές της λογικής για να μείνει όρθια η Ελλάδα στο πλαίσιο της Δύσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου