Το μικρό «1984»

Γράφει
ο Πάσχος Μανδραβέλης

Στο κλασικό του αριστούργημα «1984», ο Τζορτζ Οργουελ περιγράφει το υπουργείο Αλήθειας («υπαλήθειας» στη διπλή γλώσσα, Newspeak).
Εκεί εργάζεται ο ήρωας του έργου Γουίνστον Σμιθ και συγκεκριμένα στο τμήμα RecDep (τμήμα εγγράφων).
Η δουλειά του είναι συνεχής και σισύφειος.
Διορθώνει τα ιστορικά αρχεία για να ταιριάζει το παρελθόν με τις τωρινές επιδιώξεις του Μεγάλου Αδελφού και να «πιστοποιείται» από την Ιστορία η αλήθεια του κόμματος.
Βεβαίως, οι επιδιώξεις του Μεγάλου Αδελφού και οι εχθροί του κόμματος συνεχώς
 αλλάζουν και ο Γουίνστον Σμιθ δεν μένει από δουλειά.
Αν δεν έχει να κάνει κάτι, έχει να κάνει το αντίθετό του.
Εκεί που πάει να τελειώσει την ορθή αφήγηση της Ιστορίας ο κόσμος αλλάζει και πρέπει να αλλάξει η Ιστορία. Το σύνθημα του κόμματος είναι «όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το παρόν.
Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το μέλλον».

Οι ιστορικοί του ΚΚΕ έχουν το ίδιο σισύφειο έργο.
Εκεί που ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν απόκληρος, τώρα είναι αποκατεστημένος.
Όπως παρατήρησε ο συγγραφέας κ. Δημήτρης Φύσσας, ταυτόχρονα με τον Ζαχαριάδη αποκαταστάθηκε πολιτικά και ο Άρης Βελουχιώτης.
«Γίνεται ο Βελουχιώτης να είναι “δηλωσίας”, μετά “πρωτοκαπετάνιος”, μετά πάλι δηλωσίας και “Μιζέριας” -στον οποίο δεν πρέπει να δίνεται “ούτε νερό ούτε φαΐ”, όπως έγραφε ο “Ριζοσπάστης” όταν κυνηγούσαν τον Βελουχιώτη στρατός και παρακρατικοί - και τώρα πάλι “πρωτοκαπετάνιος”; ...
Ο Πλουμπίδης, που θεωρήθηκε από τον Ζαχαριάδη πράκτορας, ο οποίος δήθεν δεν εκτελέστηκε, και φυγαδεύτηκε στην Aμερική.
Μετά αποκαταστάθηκε ο Πλουμπίδης, άρα δεν ήταν “πράκτορας”, και θεωρήθηκε “πράκτορας” ο Ζαχαριάδης. Σωστός λοιπόν ο Πλουμπίδης.
Τώρα αποκαταστάθηκε και ο Ζαχαριάδης, που είχε βγάλει πράκτορα τον Πλουμπίδη.
Άρα, σωστός και ο Ζαχαριάδης. Πώς γίνεται να ισχύουν και τα δύο;» (AthensVoice 10.10.2011).

Φυσικά γίνεται και το περιγράφει θαυμάσια στη δυστοπία του ο Τζορτζ Οργουελ.
Τα κομμουνιστικά κόμματα ζουν σε ένα διαρκές «1984».
Η Ιστορία, αλλά και οι επιστήμες στο σύνολό τους, δεν είναι παρά μέσα για την επίτευξη των στόχων του κόμματος.
Η διαστροφή της πραγματικότητας είναι το πρώτο τους καθήκον και τον πρώτο βέβαια που διέστρεψαν είναι ο Καρλ Μαρξ, ο οποίος έγραψε ότι «οι φιλόσοφοι απλά ερμήνευσαν τον κόσμο, με διάφορους τρόπους· το ζήτημα όμως είναι να τον αλλάξουμε».
Βέβαια, ο Καρλ Μαρξ ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, δεν ήθελε να του αλλάξει τα φώτα.
Ουδέποτε ο Μαρξ, ως γνήσιο τέκνο του Διαφωτισμού, δεν θα διέστρεφε την πραγματικότητα για να ταιριάζει με τις θεωρίες του.
Θεωρούσε τον εαυτό του πρώτα επιστήμονα και μετά ακτιβιστή.
Δεν αρνιόταν την πραγματικότητα που ήθελε να αλλάξει, τη χρησιμοποίησε για να διατυπώσει θεωρία αλλαγής.

Αυτά όμως για τους επιγόνους του και την κομματική γραφειοκρατία του κομμουνιστικού κινήματος είναι ψιλά γράμματα.
Το ευτύχημα είναι ότι το «1984» περιορίστηκε στους κόλπους του ΚΚΕ στην Ελλάδα.
Διότι αλλιώς, ακόμη κι αν επιβίωνε το σοβιετικό μοντέλο, το ελληνικό κράτος θα χρεοκοπούσε μόνο από το τύπωμα των σχολικών βιβλίων, τα οποία άλλοτε θα είχαν τον Βελουχιώτη «χαφιέ», άλλοτε τον «Ζαχαριάδη» αποκατεστημένο και άλλοτε και με τα δύο ταυτόχρονα.

Πηγή: Καθημερινή