Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ελληνική κυβέρνηση… έκανε ότι πέρναγε από το χέρι της για να οδηγήσει την Ελλάδα χρεοκοπία.
Οι απίστευτες πολιτικές της αγκυλώσεις και οι ιδεολογικοί δογματισμοί της, δεν της επέτρεψαν να κάνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για να θωρακίσει τον τόπο.
Αντιθέτως, η κυβέρνηση Παπανδρέου – με πλήρη αρωγή του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος,- προστάτευσε τη δημοσιοϋπαλληλική νομενκλατούρα και το αχανές κράτος.
Επιδόθηκε δε σε μέτρα που διέλυσαν τον οικονομικό τομέα και κάθε παραγωγική δραστηριότητα, ενώ ταυτοχρόνως διέλυσαν και τη μεσαία τάξη από την
υπέρμετρη φορολογία, την ύφεση και την ανεργία.
Ο Γιώργος Παπανδρέου και οι δυο υπουργοί του των Οικονομικών (Γ. Παπακωνσταντίνου και Ευ. Βενιζέλος), έρμαιοι των πελατειακών τους αγκυλώσεων τον μόνο φόρο που δεν έχουν επιβάλλει ακόμη στον ελληνικό λαό, είναι ο φόρος στο sex, τον οποίο ευσχήμως μπορούμε να αποκαλούμε φόρο ύπαρξης και να τον αναμένουμε!
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση Παπανδρέου ξεπέρασε τις κόκκινες γραμμές στην οικονομία και πλέον είναι ανήμπορη να κάνει το παραμικρό.
Εξ ου και η απλή παρακολούθηση των εξελίξεων, στις Βρυξέλλες, χωρίς δυνατότητα παρέμβασης.
Μπορεί στο εσωτερικό της Ελλάδας να πουλάνε απίστευτα παραμύθια περί «μεγάλου αγώνα που δίνουμε», μπορεί να πουλάνε ότι «η κρίση χρέους είναι πρόβλημα για όλες της χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο την Ελλάδα (την εκπληκτική αυτή φράση την είπε ο φαφλατάς και υπερφίαλος Ευ. Βενιζέλος), όμως η πραγματικότητα είναι ότι το μόνο σημείο συζήτησης για την Ελλάδα μεταξύ των πιστωτών της, είναι αν το «κούρεμα» θα είναι της τάξης του 50 ή του 60%.
Η ερχόμενη Τετάρτη, θα δώσει την απάντηση.
Επιπτώσεις
Η ελληνική κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, επιχειρούν να περάσουν στο αφελές ελληνικό κοινό, ότι το «κούρεμα» δεν θα έχει ιδιαίτερες επιπτώσεις αφού…δεν θα επηρεάσει τις καταθέσεις!
Όντως μπορεί να μη τις επηρεάσει, αλλά μέχρι ποσού 100.000 ευρώ.
Όμως, τα πράγματα είναι σοβαρότερα και δεν αφορούν τις καταθέσεις.
Το «κούρεμα» στο ποσοστό που θα γίνει θα καταστρέψει τις τράπεζες, οι οποίες σε πρώτη φάση θα κρατικοποιηθούν για να περάσουν αργότερα σε άλλα χέρια.
Το «κούρεμα» δεν θα δώσει λύση στο πρόβλημα του χρέους και ένα παράδειγμα με χαρτί και μολύβι είναι υπεραρκετό για να πειστούν και οι πλέον αδαείς.
Παράδειγμα με «κούρεμα» της τάξης του 50%
Χρέος της Ελλάδας στο τέλος του 2011 : 365 δισεκατομμύρια ευρώ!
Από αυτό πρέπει να αφαιρεθούν τα εξής ποσά που δεν «κουρεύονται»:
Α. Εγγυημένα και τιτλοποιημένα δάνεια 10 δισ. ευρώ
Β. Έντοκα γραμμάτια 14 δισ. ευρώ
Γ. Δάνεια από τους εταίρους 78 δισ. ευρώ
Δ. Ομόλογα στην ΕΚΤ 62 δισ. ευρώ
Δηλαδή μιλάμε για 164 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία αν αφαιρέσει κάποιος από το συνολικό χρέος, θα μείνει το ποσό στο οποίο θα γίνει το «κούρεμα», ήτοι 201 δισ.
Με τη διαγραφή («κούρεμα») του 50%, αυτό θα μείνει 100, 5 δισεκατομμύρια.
Όμως, δεν έχουμε τελειώσει.
Έχουμε την ανάλυση του «κουρεμένου» χρέους:
Από τα 100, 5 δισεκατομμύρια πρέπει να αφαιρεθούν:
Α. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών 40 δις. ευρώ
Β. Η ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων 13 δις. ευρώ
Γ. Οι ζημιές της Τράπεζας της Ελλάδας 4 δις. ευρώ
Δ. Οι ζημιές των Ασφαλιστικών Εταιρειών 1 δις. ευρώ
Ήτοι, αν αφαιρέσουμε αυτά τα 68 δισεκατομμύρια από τα 101, 5, το καθαρό όφελος φτάνει –όλα κι όλα - τα 42,5 δισεκατομμύρια ευρώ!
Αυτό, όμως, το ποσό θα ήταν –περίπου- το ίδιο των ήπιων λύσεων που είχαν αποφασιστεί στις 21 Ιουλίου και απαιτούσαν κάποιες προϋποθέσεις που η κυβέρνηση δεν τήρησε, αφού έκανε διακοπές!
Για αυτά τα 42,5 δισεκατομμύρια ευρώ, υποθηκεύεται όλη η Ελλάδα και δη οι παραγωγικές τάξεις της.
Αυτό είναι που επιμελώς κρύβεται από την ελληνική κοινωνία.
Όσο μεγαλύτερο είναι το «κούρεμα» τόσο μεγαλύτερη είναι η απομείωση της αξίας της Ελλάδας, των Ελλήνων και των περιουσιών τους.
Φυσικά, με την απομείωση των αξιών, απομειώνεται και η εργασία, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Ταχύτατα δε, θα υπάρξουν μειώσεις των αποτιμήσεων των περιουσιών με ότι αυτό συνεπάγεται στην πραγματική οικονομία.
Ξαναλέμε, οι πολιτικές αγκυλώσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου δεν της επέτρεψαν να πράξει όσα είχε συμφωνήσει με τους δανειστές της χώρας, φέρνουν την Ελλάδα στα πρόθυρα της…Βουλγαροποίησης!
Όπως ισχυρίζονται οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές, η πραγματική οικονομία της Ελλάδας, δηλαδή ο ιδιωτικός τομέας, θα είναι και πάλι εκείνος που θα πληρώσει τα σπασμένα.
Οι ελληνικές τράπεζες θα αναγκαστούν να ζητήσουν βοήθεια από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας προκειμένου να ενισχυθούν κεφαλαιακά. Κάτι που θα τις οδηγήσει σε πλήρη κρατικοποίηση και οριστικό σφράγισμα των χορηγήσεων.
Ακόμη, όμως, και να δοθούν χορηγήσεις, ποιος θα δεχθεί στο εξωτερικό επιταγή μιας κρατικοποιημένης ελληνικής τράπεζας;
Κι αυτό θα έχει ελλείψεις σε βασικά προϊόντα, ενώ το μεγαλύτερο πρόβλημα μπορεί να δημιουργηθεί με τα καύσιμα και τα φάρμακα.
Με όλη αυτή την κατάσταση, ποια επιχείρηση θα επιβιώσει;
Πόσοι νέοι άνεργοι θα δημιουργηθούν;
Πόσο περισσότερο θα πλήξει η ύφεση την Ελλάδα;
Όμως, μεγάλο πρόβλημα υπάρχει και στα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Η περιουσία τους – πάντα στην περίπτωση του «κουρέματος» κατά 50%- θα μειωθεί στο μισό, ήτοι από τα σημερινά 24 δισεκατομμύρια ευρώ θα πέσει στα 12!
Έτσι, μεσοπρόθεσμα θα έχουν εξαιρετικό πρόβλημα στην καταβολή των συντάξεων και των νοσηλίων.
Τότε, η κυβέρνηση θα πρέπει να τα χρηματοδοτήσει.
Που θα τα βρει;
Θα ξαναδανείζεται και από πού, αφού οι αγορές θα είναι κλειστές;
Για δημόσιες δε επενδύσεις, ας μη γίνεται λόγος για απολύτως ευνόητους λόγους.
Εδώ δεν θα έχουμε μαντήλι να σκουπίσουμε τα δάκρυα, δημόσιες επενδύσεις θα κάνουμε;
Τότε, ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, θα μειωθεί με εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις και ο δημόσιος τομέας, αφού η χώρα θα πρέπει να ζει απ’ όσα εισπράττει.
Κι αν εισπράττει λιγότερα απ’ όσα της απαιτούνται, τι θα γίνει;
Απολύσεις και επιχείρηση για πρωτογενή πλεονάσματα.
Δηλαδή, ότι λέμε απ’ αυτή τη μικρή διαδικτυακή γωνιά, εδώ και πολύ καιρό.
Εν κατακλείδι.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου με την πολιτική της, τις αγκυλώσεις της, την ανικανότητα στελεχών της και το πλήρη εναγκαλισμό με το δημόσιο και τα καταστροφικά συνδικάτα του, γυρίζει οικονομικά την Ελλάδα σε μετεμφυλιακές περιόδους και την μετατρέπει σε ότι αφορά την καθημερινότητα, τις τιμές και την εργασιακή αποτίμηση σε επίπεδα Βουλγαρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου