Οι επόμενες εβδομάδες –ούτε καν μήνας- προοιωνίζονται οι κρισιμότερες των τελευταίων εξήντα ετών, από πολιτική και οικονομική πλευρά.
Τις επόμενες εβδομάδες, θα κριθεί και το «κούρεμα», αλλά ακόμη και η εθνική μας κυριαρχία.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι οι δανειστές μας για το τελευταίο που ενδιαφέρονται είναι οι συνέπειες της «ελεγχόμενης» χρεοκοπίας στις ελληνικές οικογένειες. Νοιάζονται για τους τρόπους που
θα περιοριστούν οι μετασεισμοί που θα προκληθούν στην ευρωπαϊκή οικονομία και δη στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των χωρών τους.
Ήδη, οι πιστωτές μας, πλέον της τρόικας, έχουν στείλει στην Ελλάδα τον Χορστ Ράιχενμπαχ, για να επιτηρεί και να προωθεί την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων.
Ο ίδιος, θεωρείται κάτι περισσότερο από βέβαιο, ότι θα αναλάβει σύνδικος της πτώχευσης, για να μπορέσει να αποκαταστήσει το χάος.
Δηλαδή, θα είναι ένας κομισάριος των πιστωτών μας, ο οποίος θα προΐσταται ακόμη και του πρωθυπουργού.!
Επιπλέον, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα Μπομπ Τράα, θεωρείται ως βέβαιος επίτροπος των ελληνικών τραπεζών που εκ των πραγμάτων θα κρατικοποιηθούν, για να μπορέσουν να προσφύγουν στον ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό οργανισμό σταθερότητας.
Αυτά τα δυο δεδομένα –γιατί περί δεδομένων μιλάμε- δείχνουν ξεκάθαρα ότι είμαστε αντιμέτωποι και με «κούρεμα» χρέους και με «κούρεμα» εθνικής κυριαρχίας.
Η δε πολιτική ηγεσία, περί άλλων τυρβάζει, ξεκομμένη –ως συνήθως – από την πραγματικότητα.
Καμιά προσπάθεια για συνεννόηση, καμιά για συνεργασία.
Όλοι εξακολουθούν να λειτουργούν με τους παλαιοκομματικούς τρόπους, που εν πολλοίς μας οδήγησαν εδώ που είμαστε σήμερα.
Η πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού – και δεν εννοούμε την ανεύθυνη αριστερά που ούτως ή άλλως ζει σε άλλη εποχή εξ ου και ασχολείται με τον Ζαχαριάδη και τον Βελουχιώτη – βάζει μπροστά το κομματικό αντί το εθνικό συμφέρον.
Ουδόλως ακούει τη υπόκωφη βοή μιας κοινωνίας που βράζει.
Πάντως, το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει και πάλι η συζήτηση για κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή συνασπισμού ΠαΣοΚ και Νέας Δημοκρατίας και αυτή αποκτά ιδιαίτερη δυναμική.
Είναι βέβαιο ότι το ζήτημα έχει φτάσει στα προεδρικά γραφεία των δυο κομμάτων.
Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι ο πρωθυπουργός έχει ξεπεράσει τις αντιδράσεις του στενού και οικογενειακού του περιβάλλοντος και δεν εμφανίζεται αρνητικός.
Από την άλλη πλευρά, στο περιβάλλον του Αντώνη Σαμαρά, βλέπουν με μισό μάτι όσους εκ της Νέας Δημοκρατίας υποστηρίζουν την συγκυβέρνηση, για την οποία εμφανίζονται κάθετα αντίθετοι, ρίχνοντας ματιές και στις δημοσκοπήσεις και ζητώντας εκλογές.
Είναι δεδομένο, όμως, ότι το πιθανότερο σενάριο δεν προβλέπει αυτοδυναμία μετά από αυτές, άρα θα ξαναέρθουμε στον ίδιο παρονομαστή, χώρια που το βασικό σύνθημα της Νέας Δημοκρατίας περί «επαναδιαπραγμάτευσης», δεν φαίνεται να έχει προοπτική από τους πιστωτές της χώρας.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει μεγάλη μερίδα μετριοπαθών υπουργών, βουλευτών του ΠαΣοΚ και βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας (συνολικά υπολογίζονται σε περισσότερους από 60), οι οποίοι δείχνουν διατεθειμένοι να προωθήσουν συγκυβέρνηση δεχόμενοι και το ενδεχόμενο να είναι εκτός αυτής τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η λύση αυτή, έχει αρχίσει να γίνεται αποδεκτή και από τρία εκδοτικά συγκροτήματα, τα οποία πιέζουν τους Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαρά για να συγκατανεύσουν.
Πλέον της συναίνεσης που μπορεί να εξασφαλιστεί με ισχυρές πιθανότητες, οι υποστηρικτές της συγκεκριμένης λύσης εκτιμούν ότι δεν υπάρχει κάπου κρυμμένος σωτήρας.
Δεν υπάρχει νυμφίος.
Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα.
Άρα, για να σωθεί ότι σώζεται χρειάζεται συλλογική δουλειά και προσπάθεια. Χρειάζεται να βρεθεί ένα κοινό πλαίσιο.
Όλα αυτά, δεν μπορεί να επιτευχθούν με λαϊκισμούς και εξαλλότητες , ούτε με χαρακτηρισμούς πεζοδρομίου περί «προδοτών», «εκτελεστικών αποσπασμάτων» κλπ.
Η σύνεση είναι αναγκαία περισσότερο από ποτέ.
Ήδη, είτε μέσω δημοσίων τοποθετήσεών τους είτε μέσω διαρροών, έχουν ταχθεί υπέρ της συγκυβέρνησης:
Από το ΠαΣοΚ:
Ανδρέας Λοβέρδος, Άννα Διαμαντοπούλου, Θεόδωρος Πάγκαλος, Μίμης Ανδρουλάκης, Πάρης Κουκουλόπουλος, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Βάσω Παπανδρέου, Χρήστος Πρωτόπαπας, Νάσος Αλευράς, Δημήτρης Καρύδης, Σοφία Γιαννακά, Λεωνίδας Γρηγοράκος και πολλοί άλλοι.
Από τη Νέα Δημοκρατία:
Σωτήρης Χατζηγάκης, Άρης Σπηλιωτόπουλος, Κυριάκος Μητσοτάκης, Κωστής Χατζηδάκης, Γεράσιμος Γιακουμάτος, ενώ υπέρ μετριοπαθών λύσεων φέρονται να είναι οι δυο αντιπρόεδροι Δημήτρης Αβραμόπουλος και Σταύρος Δήμας.
Από τον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, υπάρχουν κι άλλοι βουλευτές (περισσότεροι από 15), που εκτιμούν ότι αυτή η προοπτική έχει ορίζοντα, αλλά δεν βγαίνουν να υποστηρίξουν δημοσίως τις απόψεις τους, από τον φόβο αντίδρασης της σκληρής πτέρυγας του κόμματος.
Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι στο εν λόγω ενδεχόμενο αναζητείται το πρόσωπο που θα ηγηθεί του εγχειρήματος.
Έχουν «ξαναπέσει στο τραπέζι» τα ονόματα του Αλέκου Παπαδόπουλου ( από στελέχη και των δυο κομμάτων) , του Βασίλη Μαρκεζίνη και του Δημήτρη Αβραμόπουλου.
Επιπλέον, έχουν «πέσει πάλι στο τραπέζι» τα ονόματα του προέδρου της Τραπέζης της Ελλάδος Γιώργου Προβόπουλου και του πρώην αντιπροέδρου της ΕΚΤ, Λουκά Παπαδήμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου