ο Πάσχος Μανδραβέλης
Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι ο «παλιός είναι αλλιώς», άσχετα αν κάποιες ισχυρίζονται ότι «ο Τσίπρας είναι ωραίος».
Χθες στη Βουλή φάνηκε η τεράστια διαφορά ενός κομμουνιστικού κόμματος που έχει παράδοση στην πολιτική («είναι ψημένο στους αγώνες», κατά την ορολογία του) και του νεφελώματος, που απαρτίζεται από τάσεις και πομφόλυγες, ονόματι «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς».
Είτε συμφωνεί κάποιος, είτε διαφωνεί με την ανάλυση
της κατάστασης που έκανε χθες στη Βουλή η κ. Παπαρήγα δεν μπορεί παρά να συγκρίνει το πολιτικό της λόγο με τα πυροτεχνήματα του πολιτικού νεοσσού, ο οποίος την ακολούθησε στο βήμα.
Παρά το γεγονός ότι από αδιευκρίνιστες (μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές) συνθήκες ένα στέλεχος του ΠΑΜΕ έπεσε νεκρός κατά τη διάρκεια διαδήλωσης η κ. Παπαρήγα μίλησε πολιτικά. Τίμησε τον νεκρό («δεν είχε βγει για πικ-νικ, ούτε πέθανε πίνοντας καφέ· πέθανε αγωνιζόμενος») αλλά δεν στάθηκε στον νεκρό.
Εκανε πολιτική αποτίμηση των επεισοδίων· ανέλυσε τη θέση του κόμματός της· δεν ύψωσε αζημίως τον τόνο της φωνής· δεν εκμεταλλεύτηκε ένα θάνατο για να προσπορίσει πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη.
Μπορούμε να σκεφθούμε πώς θα αντιδρούσε ο κ. Τσίπρας, αν ο νεκρός προερχόταν από της τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ;
Μπορούμε να φανταστούμε την εικόνα ενός πολιτικού αρχηγού να στριφογυρνά στο έδρανο και να εκτοξεύει πότε το ένα χέρι με προτεταμένο τον δείκτη και την επόμενη στιγμή να εκτοξεύει το άλλο χέρι με τον δείκτη επίσης προτεταμένο;
Μπορούμε να ακούσουμε τι θα έλεγε ο κ. Τσίπρας σε μια αντίστοιχη περίπτωση;
Πόσες κατάρες και ευθύνες θα μοίραζε, χωρίς καν να έχει τα στοιχεία του συμβάντος και πολύ περισσότερο το ιατροδικαστικό πόρισμα;
Σίγουρα θα ζητούσε την παραίτηση του πρωθυπουργού και ίσως της Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία ως επικεφαλής του ΔΝΤ είναι ηθική αυτουργός για όσα συμβαίνουν σ’ αυτή τη χώρα.
Θα συμφωνήσουμε ότι η πολιτική χρειάζεται τους θεατρινισμούς της.
Μόνο που πίσω από τη ρητορεία πρέπει να υπάρχει και πολιτική ουσία.
Οχι ουσία, με την οποία θα συμφωνεί κατ’ ανάγκην κάποιος, αλλά ουσία που θα μπορεί να αντιπαρατεθεί πολιτικά.
Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακριβώς αυτό.
Μπορεί κάποιος να τον καταγγείλει, να διασκεδάσει με τις θέσεις του, ακόμη και να σπάζει πλάκα με όσα κατά καιρούς λέει ο αρχηγός του, αλλά δεν μπορεί επ’ ουδενί να συζητήσει με κάποια από τα στελέχη του· του κ. Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου.
Για παράδειγμα, τι να απαντήσει κανείς στην απαίτηση του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ να διαψεύσει η κυβέρνηση ανώνυμες πηγές που εμφανίστηκαν σε ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Βήμα»;
Διαψεύδονται τα -έτσι κι αλλιώς υποκειμενικά- αισθήματα των ανωνύμων;
Μην μιλήσουμε για τους πομφόλυγες περί «ομερτά» για κάποιες επιστολές στην κ. Κριστίν Λαγκάρτ που έκανε σημαία για μια εβδομάδα ο κ. Τσίπρας...
Χθες στη Βουλή -μέσα κι έξω- φάνηκε η διαφορά ενός κόμματος που είναι συντεταγμένο, έχει πολιτική (συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος μ’ αυτή) κι ενός Συνασπισμού που είναι σκορποχώρι. Ιδεολογικά και οργανωτικά...
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου