ο Φώτης Σαραντόπουλος
Τις τελευταίες ημέρες τα νεύρα μας έγιναν τσατάλια ...
Άλλοι φτιάχνανε μαύρες σημαίες και μεγάλα "ΟΧΙ" για την παρέλαση, άλλοι περίμεναν εκλογές (υπήρξε μάλιστα και λαμπρός και επικοινωνιακός αρχηγός «νέου κόμματος» που κήρυξε χθες πανστρατιά για να νικήσει στις εκλογές, λίγες ημέρες μετά από 1η συγκέντρωση σε κινηματογράφο), άλλοι μιλούσαν για έλλειμμα ηγεσίας στην Ευρώπη ... το μόνο θετικό ήταν ότι όλοι πια κατάλαβαν ότι μας κυβερνούν ηλίθιοι και ανίκανοι.
Ούτε προδότες ούτε πράκτορες, σκέτα ηλίθιοι και ανίκανοι.
Εγώ, προσπάθησα να ακολουθήσω την "πεπατημένη" μου:
Να ρωτήσω τη γιαγιά μου ...
Αλλά αυτή, κάθε φορά που
την ενοχλούσα, μου μιλούσε λίγο απότομα, λέγοντας «μην με κόβεις τώρα, δεν προλαβαίνω, έχω μπλέξει με παζαρέματα» ...
Τελικά, σήμερα το πρωί αξιώθηκε να μου μιλήσει. Σας μεταφέρω τη συζήτησή μας:
Γιαγιά: Συμπάθα με εγγονέ μου, δεν σου μιλούσα τόσες μέρες γιατί είχα συνεχείς ... διαπραγματεύσεις
Εγώ: Συγγνώμη βρε γιαγιά, νόμιζα ότι δεν ασχολείσαι ...
Γιαγιά: Μπορούσα να μην ασχοληθώ; Μπορεί κανείς να κοιμάται ήσυχος σήμερα ή να πηγαίνει στη δουλειά του, όταν μπορεί να κάνει κάτι;
Εγώ: Και τι έκανες βρε γιαγιά;
Γιαγιά: Σου είπα, έτρεχα, διαπραγματευόμουν, παζάρευα ...
Εγώ: Πες μου ...
Γιαγιά: Άκου λοιπόν. Έπιασα όλες τις γιαγιάδες. Ξεκίνησα από τις γιαγιάδες του Γιωργάκη. Ούτε κατάλαβαν τι ρωτούσα, ούτε καταλάβαινα τι έλεγαν. Κάτι για αποστολή, κάτι για μπλέξιμο, η πιο μυαλωμένη έτρεμε για το μέλλον του.
Ρώτησα τις γιαγιάδες του Βαγγελάκη. Στον κόσμο τους ... Η μία καμάρωνε ότι ο εγγονός της θα γίνει αρχηγός, η άλλη ήταν απλά βλάκας ...
Η γιαγιά του Αντώνη που ήταν και γειτόνισσα παλιά, έβριζε τον εγγονό της, αλλά δεν η πρώτη φορά. Δεν την πίεσα, δεν έβγαινε τίποτα ...
Απελπισμένη από Ελληνίδες γιαγιάδες, έπιασα άλλες, ξένες.
Η γιαγιά της Μέρκελ με εντυπωσίασε. Εκεί που περίμενα να την βρω ντυμένη με στολή ... Ες Ες ... βρήκα μια γυναίκα χαμογελαστή, μια νοικοκυρά σαν εμένα ... Μου είπε στην αρχή ότι η κόρη της αγαπάει την Ελλάδα και τους Έλληνες, όπως αγαπάει και τους Γερμανούς και τους Γάλλους και την Ευρώπη όλη ... ότι έζησε δύσκολες εποχές και δεν θέλει να ξαναέρθουν ...Δεν την πίστεψα για να είμαι ειλικρινής, μου κακοφάνηκε που μας είπε και τεμπελάκους και ανεύθυνους.
Η γιαγιά του Σαρκοζί, άλλη έκπληξη. Την είχα γνωρίσει παλιά στη Θεσσαλονίκη. Μου είπε ότι ο εγγονός της έτρεχε συνεχώς, αλλά δεν ήξερε τι σκεπτόταν ...
Βρήκα και άλλες γιαγιάδες ... η Φινλανδέζα μου είπε ότι μας αγαπούσε αλλά δεν μας εμπιστευόταν πια ... η Σλοβάκα μου είπε να μην γυρεύουμε βοήθεια από πιο φτωχούς ... Η Ιρλανδέζα απορούσε που ακόμη έτρεχα ...
Το ίδιο και η Πορτογαλέζα ...
Η Τουρκάλα στον κόσμο της, ονειρευόταν το Σαράι και ζήλευε τη δόξα του Μπαρμπαρόσα ... μια Εβραία μου είπε «δεν βλέπετε τι κάνουμε εμείς;».
Βιαζόμουν όμως και δεν κάθισα να ρωτήσω τι εννοούσε, αν και μάλλον κατάλαβα.
Βρήκα τη γιαγιά του Ομπάμα, την λευκή ... Αυτή μου είπε ότι ο εγγονός της βοηθάει όσο μπορεί ...
Ξεκίνησα δεύτερο γύρο επισκέψεων. Κι εκεί θυμήθηκα τα νιάτα μου, τότε που ο παππούς σου έφτιαχνε και πούλαγε παπούτσια. Τι παζάρι ήταν αυτό; Ξανάνιωσα ... αλλά έμαθα και κόλπα καινούργια ...
Κουβέντες με την Μερκελού, παζάρια με την Σαρκοζίνα, παζάρια με την Λαγκάρντενα, παζάρια αυτές μεταξύ τους, αλλά τις έβλεπες αποφασισμένες, όχι σαν αυτές τις ανάξιες των δικών μας (του Γιωργάκη, του Αντωνάκη, του Βαγγελάκη ...)
Εγώ: Συμπάθα με γιαγιά, έλα στο "δια ταύτα"
Γιαγιά: Άκου λοιπόν. Θα στο πρώτα τα νούμερα.
Κάθε χρόνο θα πληρώνετε 4 δις λιγότερα για τόκους, γιατί το χρέος μειώνεται.
Θα πάρετε δάνειο 130 δις. Από αυτά τα 30 θα πάνε σε παλιά χρέη σας, τα 100 θα πάνε σε σας. Όχι για ξόδεμα, για δουλειές.
Να μην στα πολυλογώ, άκου τι θα γίνει:
Δεν θα πτωχεύσει η Ελλάδα.
Ο Γιωργάκης θα πανηγυρίζει, χωρίς να έχει καταλάβει τι έγινε.
Ο Αντωνάκης δεν θα ξέρει τι να πει τις πρώτες μέρες, ούτε αυτός κατάλαβε.
Η Αλέκα και ο Αλέκος θα μασάνε τα λόγια τους.
Θα γκρινιάζουν για "επιτροπείες" και "εθνική κυριαρχία", λες και "εθνική κυριαρχία" είναι το να είναι ελεύθερα τα λαμόγια να αλωνίζουν και να διαλύουν τη χώρα.
Εγώ: Στην ουσία γιαγιά, στην ουσία ...
Γιαγιά: Η ουσία είναι ότι η Ενωμένη Ευρώπη φέρθηκε σαν Ενωμένη Ευρώπη.
Η Ελλάδα θα ανασάνει, γιατί θα καταλάβει ότι υπάρχει πρόγραμμα, λύση και στήριξη.
Και εμείς πρέπει να σοβαρευτούμε, να δουλέψουμε, αλλιώς δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία.
Εγώ: Πώς να δουλέψουμε βρε γιαγιά; Με τους ανίκανους και τα λαμόγια στην κυβέρνηση;
Γιαγιά: Την κυβέρνηση μην την υπολογίζεις πια. Θα της βάλουν τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι και θα κοιτάνε κάθε βήμα της. Αλλά βέβαια, με άχρηστη κυβέρνηση, δουλειά δεν γίνεται. Μιλήστε στον κόσμο, ενωθείτε και όταν γίνουν εκλογές πάρτε την κυβέρνηση και διώξτε τους σάπιους.
Το πάθημα να γίνει μάθημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου