Κύριοι (χωρίς αγαπητοί)
Κανένας από τους πολίτες δεν σας εξανάγκασε να ασκήσετε το επάγγελμα (μη πει κάποιος από εσάς ότι ασκείτε λειτούργημα γιατί οι τόνοι σκουπιδιών στους δρόμους είναι γεμάτοι λεμονόκουπες…).
Το αποφασίσατε μόνοι σας και ζητήσατε την ψήφο των πολιτών για να τους υπηρετήσετε.
Κυβερνήσατε τον τόπο πολλά χρόνια.
Το δε κόμμα σας έφτιαξε με την αμέριστη συμβολή σας ένα κράτος έκτρωμα, που δεν είναι μόνο ανίκανο, αντιπαραγωγικό και κοστοβόρο, αλλά είναι
και σε μεγάλο βαθμό διεφθαρμένο.
Επί δεκαετίες, εναγκαλιστήκατε με συγκεκριμένα συμφέροντα του ιδιωτικού τομέα και προς χάριν τους (αφού μεγάλη μερίδα κατείχε και τα πολύτιμα για εσάς ΜΜΕ) στραγγαλίσατε και τον ιδιωτικό τομέα και με τη συμβολή σας καταστρατηγήθηκε κάθε έννοια ανταγωνισμού.
Επί δεκαετίες, πορευτήκατε με ότι πιο αντιπαραγωγικό διαθέτει τούτη η χώρα, φτιάξατε θηριώδεις συντεχνίες και τις καταστήσατε συγκυβερνήτες σας, προσδοκώντας τα ψηφάκια τους, που θα σας επιτρέπανε να ξαναβγάλετε το…πολιτικό σας μεροκάματο.
Επί δεκαετίες δημιουργήσατε τόσες στρεβλώσεις σε κράτος και οικονομία, που χρειαζόμαστε πολλές τρόικες για να τις αλλάξουμε.
Χώρια που θα σας ζήλευαν οι Στάλιν και Λένιν που δεν κατάφεραν να φτιάξουν τόση αντιπαραγωγική γραφειοκρατία.
Επί δεκαετίες εισέρρευσαν τόσα χρήματα στη χώρα από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και τα πακέτα, που ούτε στον ύπνο μας δεν φανταζόμαστε.
Κι όμως αυτά τα χρήματα αντί να τα κάνετε ανάπτυξη προς όφελος όλων, τα σπαταλήσατε στην κατανάλωση φτιάχνοντας μια εικονική πραγματικότητα, ενώ ταυτοχρόνως δανειζόμαστε για να συντηρούμε ένα κράτος – έκτρωμα.
Κανένας σας – οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα – δεν μίλησε, κανένας δεν προβληματίστηκε, κανένας δεν σκέφτηκε το αύριο.
Σας αρκούσε η κοινωνική πολιτική με τα δανεικά και η εξασφάλιση της καρεκλίτσας σας.
Κύριοι (χωρίς αγαπητοί)
Είναι απολύτως κατανοητή η δύσκολη θέση που βρίσκεστε.
Αφού ρίξατε τη μισητή κυβέρνηση Καραμανλή, αφού στην αγωνία σας να δείξατε πόσο κακό έκανε, διασύρατε την Ελλάδα παγκοσμίως, είδατε ότι εκείνος είχε δίκιο που έλεγε για σφίξιμο του ζωναριού κι εσείς άδικο που λέγατε ότι …λεφτά υπάρχουν.
Τότε, αφού είχατε χάσει πολύτιμο χρόνο και κάνατε παροχές, αναγκαστήκατε να καταφύγετε και πάλι στα δανεικά.
Έτσι, έφτασαν οι δανειστές μας, αφού δεν είχατε το πολιτικό θάρρος να δείτε την αλήθεια που έλεγε ότι αν μειωθεί ο δημόσιος τομέας η Ελλάδα μπορεί να σωθεί.
Πνίξατε όλη την Ελλάδα, αντί να κάνετε τις σωστές παρεμβάσεις στο δημόσιο.
Κάνατε και πάλι αυτό που ξέρετε να κάνετε άριστα.
Δανειστήκατε και μάλιστα πολλά χρήματα.
Όμως, εκείνοι που μας δάνεισαν, αφού είδαν κι αποείδαν, εξέφρασαν και απαιτήσεις.
Δηλαδή, απαίτησαν να γίνουν όσα έπρεπε να γίνουν, για να εξασφαλίσουν ότι θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους.
Μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις, μείωση του δημοσίου.
Εσείς, αγκυλωμένοι και δογματικοί, δεν κάνατε απολύτως τίποτα!
Νομίζατε ότι οι λαοί της Ευρώπης και οι κυβερνήσεις τους θα δίνουν τα χρήματά τους για να συνεχίζετε στην χώρα μας το πάρτι των προνομιούχων και μονίμων.
Όταν τα πράγματα έσφιξαν, όταν είδατε ότι δεν υπάρχουν χρήματα για μισθούς και συντάξεις, ξανακάνατε αυτό που ξέρουν καλά οι ομοϊδεάτες σας.
Φορολογία σε ότι κινείται.
Μαζί ήρθαν και οι περικοπές μισθών και συντάξεων.
Οριζόντιες και άδικες.
Η χώρα και οι πολίτες της στέγνωσαν.
Ο ιδιωτικός τομέας καταστράφηκε προς δόξαν του δημοσίου.
Τώρα, δεν μπορείτε να πάτε ούτε στο γραφείο σας, πολιορκημένοι από εκείνους με τους οποίους επί δεκαετίες συμπορευόσαστε.
Τώρα δεν μπορείτε να βγείτε στους δρόμους, από τον φόβο της σύγκρουσης με τους δικούς σας αλλά και όλους τους άλλους.
Τώρα και αφού απερίσκεπτα για δεκαετίες παραχώρησες την εξουσία στους άφρονες, δεν μπορείτε να ασκήσετε και να υπηρετήσετε εκείνα για τα οποία γίνατε πολιτικοί.
Δηλαδή, το δημόσιο συμφέρον, την υγεία όλων μας από το σκουπιδομάνι, την εύρυθμη λειτουργία της πόλης και της κρατικής μηχανής, την εφαρμογή των νόμων.
Κύριοι (χωρίς αγαπητοί)
Με την πλειονότητα εξ υμών, ελάχιστοι θα ήθελαν να είχαν ακόμη και μια απλή κοινωνική σχέση.
Την πλειονότητα εξ υμών, οι πλείστοι θα ήθελαν να τη δουν εξοβελισμένη σε κάμπους βουνά και πέλαγα, πάντως μακριά από την πολιτική.
Όμως δεν σας αρμόζει αυτό.
Κάτι τέτοιο θα ήταν πολυτελής εξοβελισμός για εσάς.
Σας αρμόζει να πιείτε το πικρό ποτήρι και να βγείτε μπροστά.
Να κάνετε το καθήκον σας.
Να απαιτήσετε την εφαρμογή των νόμων.
Χωρίς εκπτώσεις, αναστολές και ιδεολογικές αγκυλώσεις.
Ξεκουμπιστείτε και δουλέψτε.
Κι αφού δουλέψετε, αφού φτιάξετε όσα πρέπει να φτιάξετε, ίσως έχετε μια ελπίδα να μη σας στείλει ο λαός στο διάβολο.
Διαφορετικά, εσείς ΟΛΟΙ θα είστε υπεύθυνοι για όσα ακολουθήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου