Την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο δεν έχει ξεκινήσει η συνάντηση Παπανδρέου- Σαμαρά. Το παρελθόν, απώτερο και πρόσφατο δεν επιτρέπει πολλά περιθώρια για εθνική συνεννόηση. Εν τω μεταξύ η χώρα διαλύεται καθημερινά. Λες και υπάρχει κάποιο γενικευμένο σχέδιο για την κατάλυσή της.
Εργαζόμενοι του δημοσίου καταλαμβάνουν υπουργεία και ΔΕΚΟ, φοιτητές και μαθητές πανεπιστήμια και σχολεία, η δικαιοσύνη κάνει λευκή απεργία και το κράτος είναι απών απ’ όλα, ακόμη και
από το υπουργείο Άμυνας που κατελήφθη από τα ΚΑΠΗ.
Νόμοι καταπατώνται, ηθικού φραγμοί δεν υπάρχουν και τα μόνα συνθήματα που ακούγονται είναι να φύγει η τρόικα και η…κατοχική κυβέρνηση. Ωραία! Ας πούμε ότι φεύγει. Και μετά τι;
Κάποιοι μιλάνε για εκλογές. Κι αν δεν υπάρξει κυβέρνηση τι γίνεται; Πάλι εκλογές, όπως δήλωσε –μάλλον βιαστικά- ο Αντώνης Σαμαράς; Και τι θα κάνουν τότε όλες αυτές οι συντεχνίες; Επανάσταση; Με ποιον μπροστάρη; Το νεοσταλινικό ΚΚΕ που δοξάζει σήμερα τα ιστορικά του λάθη και καλλιεργεί τη νοσταλγία του εμφύλιου; Ή με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες του;
Ακόμη, όμως, κι αν προκηρυχτούν εκλογές κι ο λαός δώσει αυτοδυναμία στη Νέα Δημοκρατία, τι θα συμβεί; Η νέα κυβέρνηση θα θελήσει –όπως διακηρύττει- να επαναδιαπραγματευθεί τα πάντα με τους δανειστές. Κι αν αυτοί αρνηθούν, που είναι και το πιθανότερο; Θα αποκηρύξει το μνημόνιο; Και με τι θα πληρώνει μισθούς, συντάξεις και λοιπές υποχρεώσεις;
Κι αν δεν αποκηρύξει το μνημόνιο, δεν θα βρεθεί αντιμέτωπη με όλους εκείνους που θα ισχυρίζονται ότι τους ενέπαιξε; Τι θα κάνει με τις ορδές των καθοδηγούμενων «αγανακτισμένων» και τους συνδικαλιστές που θα είναι μονίμως στα κάγκελα; Τι θα κάνει με τον λαϊκισμό που είναι βέβαιο ότι την αντιμετωπίσει η μεγάλη μερίδα του ΠαΣοΚ;
Το λέμε κι έχει πιαστεί το χέρι μας να γράφουμε ότι η συνεργασία είναι μονόδρομος.
Μόνο έτσι υπάρχει πιθανότητα να μαζευτούν τα πράγματα.
Ήδη, τέσσερα κορυφαία στελέχη του ΠαΣοΚ (Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Μόσιαλος) και η βουλευτής Δράμας Χαρά Κεφαλίδου (διάβαζε προηγούμενη ανάρτηση με άρθρο της), οριοθετούν πολιτικά χαρακτηριστικά στα οποία με τα οποία είναι δυνατόν να οριοθετηθούν συγκεκριμένες κινήσεις και συγκλίσεις.
Ήδη, αρκετοί βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, συμφωνούν στις οριοθετήσεις και τα περιγράμματα, αλλά δεν εκδηλώνουν τις θελήσεις τους εξ αιτίας του παραμονεύοντος κομματικού φανατισμού των έξαλλων.
Το ερώτημα είναι ποιοι μπλοκάρουν τη συναίνεση; Και για πόσο καιρό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου