Η πρόταση των υπουργών Οικονομικών των χωρών της Ευρωζώνης, για «κούρεμα-γουλί» του ελληνικού χρέους, μέχρι 60%, δημιουργεί νέα και μάλιστα πολύ δυσάρεστα δεδομένα για την Ελλάδα.
Το γεγονός προδιαγράφει ιδιαιτέρως αρνητικές συνέπειες για τις ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία και η χώρα μας παρακολουθεί τις εξελίξεις ανήμπορη να αντιδράσει, αφού έχει καταστεί
παντελώς αναξιόπιστη από την απόλυτη αδράνεια της κυβέρνησης να προχωρήσει εδώ και δυο χρόνια στις καίριες μεταρρυθμίσεις, που θα προκαλούσαν ελάφρυνση στα πρωτογενή της ελλείμματα και το χρέος.
Ταυτοχρόνως, όμως, έχει σηματοδοτήσει διαφωνίες στους κόλπους του γαλλογερµανικού άξονα τόσο για το ύψος του «κουρέµατος» όσο και για την οριστική µορφή παρέµβασης του προσωρινού µηχανισµού σταθερότητας (EFSF).
Μέρκελ (και τρόικα): «κούρεμα» 50%
Συμφώνως µε απόλυτα εξακριβωµένες πληροφορίες, η καγκελάριος της Γερµανίας εµφανίζεται ανυποχώρητη στην ανάγκη η συµµετοχή του ιδιωτικού τοµέα (PSI) στο νέο πακέτο δανεισµού της Ελλάδος να ξεκινά από το 50%.
Στην άποψη αυτή έχει ως σύµµαχο και την έκθεση βιωσιµότητας του ελληνικού χρέους που συνέταξε η τρόικα, η οποία αναφέρει ότι με «κούρεμα» 60%, το ελληνικό χρέος μπορεί το 2020 (!!!) να περιοριστεί στα επίπεδα του 110%. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην έκθεσή της η τρόικα λέει ότι αν δεν υπάρξει συµµετοχή του ιδιωτικού τοµέα, τότε τα δάνεια που θα χρειαστεί η Ελλάδα ώσπου να ξαναβγεί στις αγορές, σε περίπου 10 χρόνια, θα φθάσουν στο ιλιγγιώδες ποσό των 252 δισ. ευρώ.
Επιπλέον, ακόµη και αν το «κούρεµα» φθάσει στο 50%, η τρόικα πιστεύει ότι το δεύτερο πακέτο βοήθειας που συµφωνήθηκε τον Ιούλιο, ύψους 109 δισ. ευρώ, θα χρειαστεί να ενισχυθεί µε άλλα 5 δισ. ευρώ και να φθάσει στα 114 δισ. ευρώ ώστε να καλυφθούν οι ελληνικές δανειακές ανάγκες.
Στην έκθεση υπάρχει και ένα πιο ακραίο σενάριο σύµφωνα µε το οποίο αν οι συνθήκες χειροτερέψουν, το ύψος των δανείων που θα πρέπει να λάβει η Ελλάδα ανέρχεται στο δυσθεώρητο ποσό των 444 δισ. ευρώ!
Κορυφαίες κοινοτικές πηγές σηµείωναν ότι το µείζον ζήτηµα είναι να επιτευχθεί εθελοντική συµµετοχή των ιδιωτών. Για τον σκοπό αυτόν έχουν ξεκινήσει εντατικές συνοµιλίες από την προηγούµενη εβδοµάδα και ελπίζεται ότι αυτές θα έχουν καταλήξει ως την προσεχή Τετάρτη ώστε οι ηγέτες της ευρωζώνης να ανακοινώσουν µια συµφωνία-πακέτο. Σύµφωνα µε το παραπάνω σκεπτικό, οι ξένοι ιδιώτες κάτοχοι ελληνικών οµολόγων (που πλέον δεν είναι τόσο τράπεζες όσο ασφαλιστικές εταιρείες και hedge funds) θα προτιµήσουν να αποδεχθούν ένα γενναίο κούρεµα τώρα από το να χάσουν περισσότερα αργότερα. Η προσπάθεια αυτή θα πρέπει να φροντίσει ώστε οι απλοί ιδιώτες να µη χάσουν τα χρήµατά τους.
Ωστόσο, ακόµη και οι σχεδιαστές αυτής της λύσης εκφράζουν σοβαρές ανησυχίες για το πώς θα απορροφηθεί από την ελληνική κοινή γνώµη και το πολιτικό σύστηµα που ήδη έχει φθάσει στα όρια των αντοχών του.
Που στηρίζεται ο Σαρκοζί
Όλα τα ανωτέρω, τα οποία ασπάζεται η Γερμανία, έχουν προκαλέσει την ενόχληση της Γαλλίας, αφού ο Σαρκοζί θεωρεί ότι πρέπει να αναθεωρηθεί η συμφωνία της 21ης Ιουλίου, αλλά εκτιμά ότι «κούρεμα» της τάξης του 50% ή 60% είναι υπερβολικό.
Οι Γάλλοι, μιλάνε για «κούρεμα» 30% και εν συνεχεία να αναζητηθούν συμπληρωματικές λύσεις. Κι αυτό επειδή φοβούνται τις δικές τους τράπεζες θα δεχθούν το ισχυρότερο πλήγµα από την αυξηµένη συµµετοχή των ιδιωτών, ενώ θα κινδυνεύσει η αξιολόγηση του «τριπλού Α» για τα γαλλικά οµόλογα.
Εκεί ακριβώς στηρίζεται ο Σαρκοζί. Αν η Γαλλία χάσει το «ΑΑΑ», η Γερµανία θα αναγκαστεί να επωµιστεί ακόµη βαρύτερο φορτίο στο πλαίσιο του EFSF.
|Τι λένε για τον EFSF
Ωστόσο, παρά την πολιτική απόφαση περί µεγαλύτερης συµµετοχής του ιδιωτικού τοµέα, οι τεχνικές λεπτοµέρειες παραµένουν στον αέρα.
Εξετάζονται διάφορα σενάρια, από το περίπλοκο σχήµα χαµηλότερων επιτοκίων και επέκτασης του χρόνου αποπληρωµής των οµολόγων ως και την αγορά ελληνικών οµολόγων στην τρέχουσα τιµή τους από τον EFSF.
Μια συµφωνία επί του «κουρέµατος» θεωρείται ότι θα συµπαρασύρει και τη συµφωνία στο θέµα του EFSF.
Η απόλυτη γερµανική άρνηση να λειτουργήσει ο µηχανισµός ως τράπεζα, που ήταν η αρχική γαλλική σκέψη, ώστε να έχει και πρόσβαση στη ρευστότητα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), οδηγεί αναγκαστικά σε άλλες λύσεις.
Η απόλυτη γερµανική άρνηση να λειτουργήσει ο µηχανισµός ως τράπεζα, που ήταν η αρχική γαλλική σκέψη, ώστε να έχει και πρόσβαση στη ρευστότητα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), οδηγεί αναγκαστικά σε άλλες λύσεις.
Σύµµαχος του Βερολίνου στη σκληρή στάση του είναι τόσο η ΕΚΤ όσο και άλλα κράτη-µέλη (π.χ. Ολλανδία, Αυστρία και Φινλανδία).
Κοινοτικές πηγές εκτιμούν ότι οι Γερμανοί δέχονται τη λειτουργία του EFSF ως εγγυητή ζηµιών έναντι όσων αγοράζουν κρατικά οµόλογα της ευρωζώνης, σε ένα ποσοστό που θα µπορούσε να είναι περίπου 30%.
Ακόµη, όμως, κι αν συμβεί κάτι τέτοιο δύσκολα οι εγγυήσεις του θα έπιαναν το όριο ασφαλείας των 2 τρισ. ευρώ που ορισµένοι αναλυτές κρίνουν αναγκαίο για να προστατευθούν η Ιταλία και η Ισπανία.
Κοινοτικές πηγές εκτιμούν ότι οι Γερμανοί δέχονται τη λειτουργία του EFSF ως εγγυητή ζηµιών έναντι όσων αγοράζουν κρατικά οµόλογα της ευρωζώνης, σε ένα ποσοστό που θα µπορούσε να είναι περίπου 30%.
Ακόµη, όμως, κι αν συμβεί κάτι τέτοιο δύσκολα οι εγγυήσεις του θα έπιαναν το όριο ασφαλείας των 2 τρισ. ευρώ που ορισµένοι αναλυτές κρίνουν αναγκαίο για να προστατευθούν η Ιταλία και η Ισπανία.
Στο τραπέζι έχει πέσει και η «συγχώνευση» των 440 δισ. ευρώ του EFSF µε τα 500 δισ. ευρώ του µόνιµου µηχανισµού (ESM) ώστε να δηµιουργηθεί ένα υπερόπλο 940 δισ. ευρώ που θα φοβίσει τις αγορές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου