Ανυπακοή και στις δαπάνες

Γράφει
ο Πάσχος Μανδραβέλης

Κάθε έκτακτη εισφορά είναι βαριά.
Κατ’ αρχήν επειδή είναι ξαφνική.
Προγραμματίζει κάποιος να βγάλει το έτος με κάποια -πολλά ή λίγα- ευρώ και απροειδοποίητα ο υπουργός Οικονομικών τον αναγκάζει να ζήσει με λιγότερα.
Είναι βαρύτερη για τα χαμηλά εισοδήματα και απεχθέστερη για τον ιδιωτικό τομέα, για ανθρώπους που
 προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα όχι χάρη στο κράτος, αλλά παρά το κράτος.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι για τη φορολογία κλαίνε περισσότερο αυτοί που πληρώνονται από το κράτος, παρά εκείνοι που το πληρώνουν.
Έτσι, βλέπουμε κόμματα που χρηματοδοτούνται με εκατομμύρια από τον κρατικό προϋπολογισμό (ο κ. Στέφανος Μάνος υπολόγισε ότι οι Ελληνες επιχορηγούν τα κόμματά τους με 10,10 ευρώ ανά ψήφο και οι «φτωχοί» Γερμανοί με 0,70 ευρώ) και ταυτοχρόνως να ζητούν από τους πολίτες να μην πληρώσουν τα «χαράτσια».
Βλέπουμε δεσποτάδες, οι μισθοί των οποίων πληρώνονται από τους φόρους των Ελλήνων, να σηκώνουν το μπαϊράκι της φορολογικής ανυπακοής χωρίς να υποσημειώνουν στο «δεν πληρώνω» και το «δεν πληρώνομαι».
Είδαμε την Εκκλησία να εξαπολύει μύδρους κατά της απόφασης να περιοριστούν οι προσλήψεις των ιερέων σύμφωνα με την αναλογία που ισχύει για όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, ενώ ταυτόχρονα στη σύνοδο πολλοί μητροπολίτες τάχθηκαν υπέρ των δυναμικών αντιδράσεων ενάντια στα φορολογικά μέτρα.
Η αλήθεια είναι ότι αυτή η χώρα δεν στενάζει πρώτα από την φορολογία.
Στενάζει από τις δαπάνες του Δημοσίου οι οποίες καλύπτονται από τη φορολογία.
Είναι όλες εκείνες οι αποφάσεις του παρελθόντος, οι μισθοδοσίες ιερέων και μητροπολιτών, οι επιχορηγήσεις των κομμάτων, οι δημόσιοι οργανισμοί που συνεχίζουν να ζουν μόνο και μόνο για να μην απολυθούν υπάλληλοι, τα ΑΕΙ που ιδρύθηκαν για να στηρίξουν την τοπική «ανάπτυξη» καφετεριών και άλλων παραγωγικών δομών κ.λπ.
Όλα αυτά διογκώνουν τις δαπάνες και μετά τρέχουμε (παλιά στις αγορές και τώρα στους φορολογουμένους) για να ισοσκελίσουμε τις δαπάνες με τα έσοδα.
Πώς το είπε ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος;
«Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»;
Ορθόν, και το ίδιο πρέπει να πει και ο κ. Βενιζέλος σε όλους εκείνους που σιτίζονται από το κράτος αλλά κηρύσσουν το «δεν πληρώνω».
Κοσμικούς και κληρικούς.
Το κόψιμο των δαπανών είναι η μόνη λύση.


Πηγή: Καθημερινή