Με ειλικρινή θλίψη, ο γράφων αποχαιρετά τον τελευταίο των πέντε Ανδριανοπουλαίων, τον θρυλικό «Στραβοσουγιά», τον Λεωνίδα, που «έφυγε» σήμερα, λίγες ημέρες μετά τη συμπλήρωση 100 χρόνων, έντιμης και ένδοξης ζωής.
Σαρξ εκ σαρκός του Πειραιά, ανάσα ζωής για την πόλη και φυσικά για τον Ολυμπιακό, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, ξεκίνησε για το ταξίδι του στην αιωνιότητα και τη μεγάλη του συνάντηση με τ’ αδέλφια του, τον θρυλικό Ποδάρα, τον
Γιώργο,
τον Γιάννη (πατέρα του Ανδρέα) και ουσιαστικό ιδρυτή του Ολυμπιακού, που είχε το προσωνύμιο «δάσκαλος»,
τον
Ντίνο που είχε το προσωνύμιο «μπουλούκος»και τον Βασίλη, που είχε το παρατσούκλι
«κελεμές».
Ο Λεωνίδας είχε το παρατσούκλι «στραβοτσουγιάς», επειδή το σώμα του έγερνε προς τα εμπρός.
Τύχη λαμπρή του γράφοντος η αγάπη του εκλιπόντος.
«Πως μου ξέφυγες κι έγινες Παναθηναϊκός εσύ; Δεν μπορώ να το καταλάβω! Ο παππούς σου κι οι θείοι σου ήταν Εθνικάρες»…,
μου έλεγε πριν ακριβώς έναν χρόνο ο μακαρίτης πια «κυρ» Λεωνίδας, όταν ο Δημήτρης Καπράνος μου εμπιστεύθηκε την παρουσίαση του βιβλίου του, της αυτοβιογραφίας του, με τίτλο «Ο τελευταίος των πέντε».
