Ο Σπανούλης έμαθε καλά
ότι άλλο είναι οι τουπαμάρος
κι άλλο το μουνί της Μάρως…
Όταν το περασμένο καλοκαίρι ανέλαβε τον Ολυμπιακό ο πολυλογάς Ίβκοβιτς και ρωτήθηκε τι διαφορετικό θα έχει η ομάδα τη χρονιά που έρχεται, απάντησε με μπόλικη δόση έπαρσης, ότι …θα έχει προπονητή!
Πέραν της έπαρσης του Σέρβου, ήταν και μέγιστο ατόπημα για τον προηγούμενο προπονητή των γαύρων, αλλά τότε όλοι στον Πειραιά ήταν
συνεπαρμένοι από την άφιξη του γέρο Ντούντα και δεν κατάλαβαν το μέγιστο ατόπημα.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, άρχισε να κτίζεται.
Πρώτη του κίνηση, η απόκτηση του Σπανούλη από τον Παναθηναϊκό, μ’ ένα καράβι λεφτά.
Στα πρωτοσέλιδα των οπαδικών του εφημερίδων, ήταν ήδη πρωταθλητής Ευρώπης, κόσμου και διαπλανητικού συστήματος.
Πότε ο Ίβκοβιτς, πότε ο Παπαλουκάς, πότε ο Τεόντοσιτς, πότε οι «κόκκινοι» δημοσιογράφοι –μη διαμαρτυρηθεί κάποιος γιατί όλοι γνωριζόμαστε – μιλούσαν κι έγραφαν για την ομαδάρα που ετοιμάζει ο Σέρβος.
Όταν τους έλεγες, ότι δεν μπορεί αυτή η ομάδα – με τόσους ρολίστες – να φτάσει και να ανταπεξέλθει στα δύσκολα, η απάντηση που λάμβανες είναι … «σκάσε εσύ, κοίτα τα χάλια της ομάδας σου….».
Πράγματι, ο Παναθηναϊκός εκείνης της περιόδου, έμοιαζε μια ομάδα που δεν ήξεραν ποια προβλήματα να πρωτολύσουν.
Έφυγε ο Πέκοβιτς για το ΝΒΑ, έφυγε ο Σάρας, έφυγε κι ο Σπανούλης.
Κόσμος και κοσμάκης, γκρίνιαζε γιατί η ομάδα μετά τη φυγή των Σπανούλη και Σάρας, δεν πήρε δεύτερο οργανωτή, να βοηθάει τον Διαμαντίδη.
Δεν έφυγε, όμως, ο μέγας Ομπράντοβιτς!
Εκείνος δούλευε ασταμάτητα, μαζί με τον Ιτούδη, μαζί με τους παίκτες του.
Έκλεισαν τα’ αυτιά τους κι έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα από καθέναν.
Έφτιαξαν ομάδα στο παρκέ κι όχι στα πρωτοσέλιδα!
Μπόλιασαν με το εμβόλιο που μόνο ο Ομπαράντοβιτς έχει, τους νέους που ήρθαν. Τον Καϊμακόγλου, τον Μάριτς, τον Βουγιούκα.
Μέταλλο μαχητών, πρωταθλητών!
Έδωσαν το ελιξίριο της νιότης στον Μπατίστ, που αγγίζει τα 34 και κάθε χρόνο είναι καλύτερος.
Έπλασαν τον Νίκο Καλάθη κι από ένα παρλιακό πλέι μέικερ, έφτιαξαν έναν στιβαρό ηγέτη.
Κι όχι μόνο αυτά.
Άλλαξαν τη φιλοσοφία της ομάδας και μετέφεραν το βάρος από την περιφέρεια μέσα στη ρακέτα.
Βλέπετε, γάτες με πέταλα, κατάλαβαν πρώτοι τις αλλαγές των κανονισμών, με την διεύρυνση του χώρου της ρακέτας.
Κι ας αντιμετώπισαν από την αρχή ένα σωρό απρόβλεπτά προβλήματα εξ αιτίας τραυματισμών.
Οι άλλοι τον χαβά τους. Πήραν το πρώτο παιχνίδι του ΟΑΚΑ, στο οποίο ο Παναθηναϊκός έπαιξε χωρίς Μάριτς και με άρρωστο τον Διαμαντίδη.
Και…ψήλωσαν περισσότερο.
Έπαρση του κερατά.
«Θα το πάρουμε αήττητοι», έγραφαν οι γαυροφυλλάδες, συνοδεύοντας τους πανηγυρικούς διθυράμβους κάποιου παίκτη τους μετά από τις καταιγιστικές εμφανίσεις απέναντι στον Ηλυσιακό, την Καβάλα και την ΑΕΚ!
Ο Ομπράντοβιτς, αντιθέτως, είχε επιβάλλει σιγή ασυρμάτου.
Μόνο κάποιες δηλώσεις αισιοδοξίας, ίσα ίσα για να τονώνεται το ηθικό του κόσμου.
Τα προβλήματα τραυματισμών ήταν πολλά, οι προπονήσεις δεν ήταν όπως εκείνος τις ήθελε, ήρθαν και οι εκτός προγράμματος ήττες στην Ευρωλίγκα.
Ήξερε, όμως, από τι μέταλλο είναι φτιαγμένη η ομάδα του.
Όταν έφτασε ο καιρός των προημιτελικών της Ευρωλίγκας, οι γαύροι τον χαβά τους.
«Θα περάσουμε τη Σιένα και θα πάρουμε την Ευρωλίγκα»!
«Οι βάζελοι απέναντι στη Μπαρτσελώνα δεν έχουν τύχη».
«Φέτος είναι όλα δικά μας»!
Ούτε ο ταπεινωτικός αποκλεισμός από τη Σιένα τους συνέφερε, ούτε η κατάκτηση της Ευρωλίγκας από τον Παναθηναϊκό.
Η έπαρσή και η αλαζονεία τους έσπαγαν καρύδια.
Πολύ περισσότερο, όταν τους χαρίστηκε το κυπελάκι, πάνω στη νιρβάνα της ευρωκούπας.
Ακόμη και στο δεύτερο παιχνίδι πρωταθλήματος που νίκησαν στην έδρα τους, δεν κατάλαβαν ότι τους το χάρισε ο Παναθηναϊκός, που αστοχούσε στο τέλος για να παίξει παράταση και να πάρει το αβαντάζ των επτά πόντων, που είχε χάσει στο ΟΑΚΑ.
Κι όταν άρχισαν τα πραγματικά παιγνίδια, πανηγύριζαν προκαταβολικά επειδή είχαν πλεονέκτημα έδρας.
Ο Ομπράντοβιτς, στο πρώτο κιόλας παιγνίδι, έδειξε στον γέρο Ντούντα τι εστί βερίκοκο.
Τον πήρε παλικαρίσια μέσα στο ΣΕΦ και μαζί του πήρε το πλεονέκτημα έδρας.
Τον ξαναπήρε στο δεύτερο παιγνίδι του ΟΑΚΑ, όταν το γεροντάκι αφήνιασε ψάχνοντας άλλοθι της…πίτσας στη διαιτησία.
Όταν δε, έφτασε το καθοριστικό παιχνίδι, αφού προηγήθηκε - προκειμένου να φύγουν ζωντανοί- η ήττα στο ΣΕΦ, ο Ομπράντοβιτς είδε την ομάδα του από το πρώτο λεπτό να χάνει τον καλύτερο παίκτη της, τον Διαμαντίδη, με τραυματισμό.
Του γέρο Ντούντα γέλαγαν και τα μουστάκια που δεν έχει.
Κι εκείνος, όμως, όπως και οι παίκτες του, απέδειξαν ότι δεν μπορούν.
Δεν το έχουν!
Ο Ζέκο τους έπαιζε με Καϊμακόγλου, Τέπιτς και Καλάθη και τους έκανε και πλάκα, βάζοντας και λίγο Περπέρογλου, που ήταν κι αυτός τραυματίας.
Κι όλοι οι γαύροι κιότεψαν.
Με πρώτον και καλύτερο τον Σπανούλη, που έμαθε καλά, ότι άλλο είναι οι Τουπαμάρος κι άλλο το μουνί της Μάρως…
Συμπερασματικά!
Τα πολλά λόγια είναι φτώχια.
Οι ομάδες δεν φτιάχνονται στα πρωτοσέλιδα, αλλά στο παρκέ, από τύπους σαν τον μεγάλο Ομπράντοβιτς.
Υστρ. Λυπάμαι τους αδελφούς Αγγελόπουλους. Όχι μόνο γιατί είναι καλά παιδιά, αλλά γιατί κάποιοι τους κοροϊδεύουν συστηματικά.
Τα μεγάλα συμβόλαια της ομάδας τους ήταν άφαντα!
Ο προπονητής τους το ίδιο.
Ο δε Σπανούλης, τους έκανε και ριφιφί στις τσέπες, τους έκανε και πλάκα.
Γιατί, τι άλλο από πλάκα μπορεί να είναι οι δηλώσεις του μετά το τέταρτο παιχνίδι;
Τι είπε ο τεράστιος; «Παίξαμε επτά ματς, κερδίσαμε τα τέσσερα και χάσαμε τα τρία»!!! Εύγε μεγάλε. Ζήτα τους και πριμ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου