Μπαίνουμε στον κύκλο της μετριοπάθειας και των συνεργασιών

Η κυβέρνηση Παπανδρέου κατέλαβε την εξουσία με το πεζοδρομιακό σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» και την παρέδωσε επειδή δεν υπάρχουν!
Η αξιωματική αντιπολίτευση, έδωσε χείρα βοηθείας – έστω και καθυστερημένα- εξ αιτίας του αυτοεγκλωβισμού της  σε μη αστικές και ευρωπαϊκές λογικές.
Το γεγονός είναι ότι με τη νέα κυβέρνηση Παπαδήμου, δημιουργήθηκαν οι προοπτικές και οι ελπίδες για να αναβιώσει η ρήση που λέει πως οι Έλληνες όταν συνεργάζονται κάνουν θαύματα.
Εδώ που βρισκόμαστε και στη νέα εποχή που ξημερώνει, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η πολιτική κατάσταση του τόπου δεν
 θα μοιάζει στο παραμικρό με το παρελθόν.

Οι παλαιότερες κυβερνήσεις έταζαν λαγούς με πετραχήλια κι ύστερα δανειζόντουσαν για να κάνουν τις υποσχέσεις πράξεις.
Κάπως έτσι στήθηκε επί τρεις δεκαετίες το πελατειακό κράτος και τινάχτηκε στον αέρα ο τόπος. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι στρεβλώσεις που μας ταλανίζουν.
Κάπως έτσι υποθηκεύσαμε το μέλλον της Ελλάδας.

Όμως, πλέον, οι πολιτικοί και τα κόμματα θα υποχρεωθούν εκ των πραγμάτων να μιλήσουν για πολιτική με ρεαλισμό.
Να πουν αλήθειες.
Να πείσουν εξ αιτίας των θέσεών τους και όχι εξ αιτίας των ταξιμάτων τους.
Επειδή, λοιπόν, θα εισέλθουμε ούτως ή άλλως σε περίοδο συνεργασιών και συναινέσεων, είναι βέβαιο ότι θα επικρατήσει η μετριοπάθεια και η επιχειρηματολογία.
Θα επιβιώσουν οι ήρεμες φωνές των επιχειρημάτων και θα πάνε σπίτια τους οι λαϊκιστές.
Θα επικρατήσουν κόμματα και πολιτικοί με θετικά πρόσημα στις προτάσεις τους κι όχι εκείνοι που εκφράζουν ανέξοδες και ρηχές αρνήσεις!

Βλέποντας τα πράγματα με μετριοπάθεια και λογική, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση, παρά την καταστροφική της αδράνεια απέναντι σε όσα αναγκαία και άκρως μεταρρυθμιστικά έπρεπε να πράξει, έκανε και μερικά βήματα προς τον εκσυγχρονισμό του τόπου.
Κι αυτό το αναφέρουμε παρά τις ισοπεδωτικές λογικές και πρακτικές που χαρακτηρίζουν τον δημόσιο διάλογο.

Επί παραδείγματι, θεμελιώθηκε το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, δημιουργήθηκε ο «Καλλικράτης» με τον οποίο μειώθηκαν οι ΟΤΑ, έκλεισε ο φαύλος κύκλος πρόσληψης συμβασιούχων, μονιμοποίησής τους κι ύστερα νέων προσλήψεων συμβασιούχων.
Μάλιστα, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι σε κάθε βήμα αλλαγής, η κυβέρνηση είχε απέναντί της συνδικαλιστές και κομματικούς μηχανισμούς, ανεξαρτήτως αν η ίδια τους εξέθρεψε.
Είχε απέναντί της ακόμη και υπουργούς της!
Είχε απέναντί της κι εκείνους που επιθυμούσαν να σταματούν τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας.

Η ουσία είναι ότι όλα αυτά θα ήταν ευκολότερα αν ο λαϊκισμός ήταν στη γωνιά και η κουλτούρα των συνεργασιών ανεπτυγμένη.
Αυτός ο δρόμος είναι ανηφορικός.
Δύσκολος!
Ασυνήθιστος στους Έλληνες!
Πολύ περισσότερο όταν οι πολλοί έχουν γαλουχηθεί με το «βαριέσαι, κάτι θα γίνει…», για να μη αλλάξει το παραμικρό.

Νομίζουμε, ότι ακόμη κι εκείνοι που μιλούσαν για «προδοσίες», «κρεμάλες» ή «αποσπάσματα», ακόμη κι οι ουτοπιστές κομμουνιστές, έχουν κατανοήσει ότι δεν μπορεί ο τόπος να συνεχίζει όπως μέχρι τώρα.
Μπορεί να το κατανοήσαμε δια της ψυχρολουσίας των Καννών, αλλά το κατανοήσαμε.
Τώρα, λοιπόν, οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε το παρόν αλλά και το μέλλον του τόπου με μετριοπάθεια, συναίνεση και συνεργασίες.
Σχεδόν, είναι μονόδρομος!