Την ώρα που το ελληνικό κράτος είναι παντελώς ανίκανο να εκμεταλλευτεί το λιμάνι του Πειραιά, την ώρα που είναι παντελώς ανίκανο να αξιοποιήσει την περιουσία του, να εξυγιάνει τον ΟΣΕ, να ανοίξει το «παιγνίδι» της ενέργειας ή να πράξει ότι πρέπει και είναι λογικό για να προσελκύσει επενδύσεις, οι Αλβανοί φαίνεται ότι έχουν αποφασίσει να μας βάλουν τα γυαλιά.
Απαλλαγμένοι από αγκυλώσεις, δογματισμούς και πολιτικές ουτοπίες, κατάφεραν να καταστήσουν το λιμάνι του Δυρραχίου διεθνές κέντρο διακομιδής σιδηρομεταλλευμάτων προς την Κίνα.
Οι Αλβανοί, σε συνεργασία με Γερμανούς επενδυτές, «επιστρατεύουν» όλο και περισσότερα πλοία για να
εξυπηρετούν την δραστηριότητα εξαγωγών που έχουν ξεκινήσει.
Η γειτονική χώρα, έχει κάνει κάτι απλό.
Δημιούργησε υποδομές κι άρχισε να προσελκύσει επενδύσεις, από «παίκτες κλειδιά» της παγκόσμιας οικονομίας.
Εκμεταλλεύεται στο έπακρο την ανικανότητα της Ελλάδας να προχωρήσει σε συνεργασίες με «παίκτες» (Κινέζοι και Άραβες) που ενδιαφέρθηκαν για σημαντικά λιμάνια, όπως ο Αστακός.
Κι αντί Αστακός…προέκυψε Δυρράχιο!
Εκεί, έδωσαν χώρο στους Γερμανούς επιχειρηματίες, οι οποίοι εξυπηρετώντας τα συμφέροντά τους, τους παρέχουν τεχνογνωσία, εμπορικούς εταίρους και χρηματοδοτούμενες γραμμές!
Η γερμανική ναυτιλιακή εταιρεία EMS Shipping & Trading GmbH συμφερόντων του εφοπλιστή Heiko Luikenga, σε συνεργασία με Αλβανούς επιχειρηματίες, ανέλαβαν να εκσυγχρονίσουν το απαρχαιωμένο λιμάνι του Δυρραχίου (σε απόσταση 150 χιλιομέτρων από την Ελλάδα), με αντάλλαγμα την προνομιακή του χρήση.
Οι Γερμανοί τοποθέτησαν επικεφαλής σε όλες τους τις δραστηριότητες Αλβανούς, οι οποίοι με τη σειρά τους προχώρησαν σε μικρότερες επενδύσεις (με φορτηγίδες), αλλά και άλλες διαμετακομιστικές εταιρείες.
Επειδή το λιμάνι του Δυρραχίου ουδεμία σχέση έχει με ελληνικά λιμάνια για τα οποία υπήρξε επενδυτικό ενδιαφέρον αλλά σκάλωσε στις γραφειοκρατικές και πολιτικές αγκυλώσεις, αφού είναι ρηχό και δεν μπορεί να υποδεχτεί μεγάλα πλοία, έχει δημιουργηθεί μια γέφυρα από φορτηγίδες.
Δηλαδή, τα πλοία που φορτώνουν δεν αγκυροβολούν στο λιμάνι, αλλά έξω απ’ αυτό. Έτσι, τα μεγάλα φορτηγά αυτοκίνητα μεταφέρουν το μετάλλευμα στην προβλήτα του Δυρραχίου κι από εκεί με φορτηγίδες μεταφέρεται στα μεγάλα ποντοπόρα πλοία.
Όλη αυτή η δραστηριότητα, έχει δημιουργήσει έντονη εμπορική κινητικότητα σε όλη την πόλη και την Αλβανία, με μικρές και μεγάλες εταιρείες να ιδρύονται, με πολλαπλά αντικείμενα εργασιών. Από ναυτιλιακά, μέχρι μεταφορές, βιοτεχνικά, ακόμη και εστίαση.
Το όλο project πρόκειται συντόμως να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο, με δεδομένο ότι επίκειται η εξαγωγή κι άλλων ειδών ορυκτού πλούτου, όπως άνθρακας, βωξίτης, χαλκός και σιδηρομετάλλευμα. Ταυτοχρόνως, επίκειται η έναρξη εξαγωγών από «σπάνιες γαίες» (πρόκειται για μεταλλικά στοιχεία απαραίτητα στην κατασκευή ηλεκτρονικών υπολογιστών, οπλικών συστημάτων, μπαταριών κλπ), τις οποίες έχει ανάγκη τόσο η Κίνα, όσο και η Γερμανία.
Απλά, να υπενθυμίσουμε ότι «σπάνιες γαίες» διαθέτει και η Ελλάδα, αλλά ουδείς ασχολείται…αφού οι πάντες είναι απασχολημένοι με το σήμερα, το Μνημόνιο, την πολιτική εφεδρεία, τους συνδικαλιστές και την αναμάσηση της ελληνικής μιζέριας…
Η ουσία είναι ότι η ιστορία με το Δυρράχιο, θα καταστήσει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα την Αλβανία (!!!) σε διεθνές διαβαλκανικό κέντρο, ενώ πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές ισχυρίζονται ότι σύντομα θα αποκτήσει και προσβάσεις σε ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πολύ περισσότερο αφού πληροφορίες αναφέρουν ότι επίκεινται νέες συμφωνίες της Αλβανίας και για άλλους εμπορικούς σκοπούς με την Κίνα, αλλά και μεγάλες εταιρείες κρουαζιέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου