Ο… χοντρός εμπαιγμός!

Όσο ξεκαθαρίζουν τα δεδομένα που έχουμε από την ημέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου εξήγγειλε το περίφημο δημοψήφισμα, τόσο μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι παρακολουθήσαμε και παρακολουθούμε ένα μεγάλο και καλοστημένο παγνίδι.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, είναι σχεδόν σίγουρο ότι έφτασε στο απονενοημένο διάβημα του δημοψηφίσματος εξ αιτίας τα εσωκομματικής αντίδρασης, αλλά και τις απειλές των βουλευτών του ότι δεν θα στηρίξουν στη Βουλή τη νέα δανειακή σύμβαση.

Οι αντιδράσεις των πιστωτών μας και η προκλητική
, είναι αλήθεια, στάση τους απέναντι στον Έλληνα πρωθυπουργό, σήμαναν το τέλος της πρωθυπουργικής του καριέρας.

Οι ίδιοι οι βουλευτές του ανέβηκαν στην ταράτσα και ήθελαν να τον ρίξουν από εκεί, ενώ η ψήφος εμπιστοσύνης που ζήτησε, τον οδηγούσε στην αναπόφευκτη πτώση. Την επίσημη έναρξη του παιγνιδιού κήρυξε ο Ευ. Βενιζέλος με επιστολή του, μέσω της οποίας εξέφραζε την διαφωνία του με τον πρωθυπουργό για το δημοψήφισμα!

Και, μάλιστα, σχεδόν αξημέρωτα!

Τότε, άρχισαν και οι επόμενες κινήσεις του υπουργού Οικονομικών. Άρχισε να κινείται για να αποσυρθεί η πρόταση του πρωθυπουργού περί δημοψηφίσματος και ταυτοχρόνως την αποδόμηση του, αφού όλο και περισσότεροι βουλευτές της επιρροής του, ζητούσαν κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

Αφού μεσολάβησαν όσα αστεία μεσολάβησαν με την ψήφο εμπιστοσύνης και αφού δόθηκε αυτή με τον διαφαινόμενο όρο της αξιοπρεπούς αποχώρησης Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, φτάσαμε στην ώρα της μεγάλης συνεργασίας.

Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου σύρθηκε σε αυτήν από τους βουλευτές τους (οι περισσότεροι των οποίων ήταν της επιρροής Βενιζέλου), ο υπουργός Οικονομικών άρχισε να υποστηρίζει με ιδιαίτερο πάθος την άποψη ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση πρέπει να έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο: Να ολοκληρώσει τη δανειακή σύμβαση, να κλείσει το PSI και να ψηφίσει τον προϋπολογισμό. Εξ ου και οι συνεχείς προτάσεις του για πολιτική κυβέρνηση περισσότερων μηνών από τις 6 εβδομάδες που απαιτούσε ο Αντώνης Σαμαράς, με επικεφαλής πολιτικό και όχι δικαστικό ή οικονομικό παράγοντα που ζητούσε η Νέα Δημοκρατία.

Έκτοτε, επί τρεις ημέρες η χώρα βρίσκεται ουσιαστικά ακυβέρνητη.

Γιώργος Παπανδρέου και Ευάγγελος Βενιζέλος έμειναν πιστοί στο εσωκομματικό τους παιγνίδι, είτε σχετικά με το ποιος θα ελέγξει την κυβέρνηση, είτε με το ποιος θα ελέγξει τις εσωκομματικές διαδικασίες.

Η ισχυρότερη και πλέον ενδεδειγμένη υποψηφιότητα, αυτή του Λουκά Παπαδήμου, τορπιλίστηκε από τον Ε. Βενιζέλο, σε βαθμό κακουργήματος, την ίδια ώρα που το περιβάλλον του υπουργού Οικονομικών διέρρεε διάφορα ονόματα πρωθυπουργοποιήσιμων.

Είτε πολιτικών, είτε δικαστικών και πανεπιστημιακών.

Τα περισσότερα σπουδαίων προσωπικοτήτων, αλλά χωρίς κανένα κύρος.

Ο υπουργός Οικονομικών, έχει φέρει το παιγνίδι στα μέτρα του…

Τις τελευταίες ώρες και ειδικά μετά το αδιέξοδο που οδηγήθηκαν τα πράγματα, ο Ευ. Βενιζέλος βρίσκεται στο επίκεντρο μιας φημολογίας που τον φέρει στην πρωθυπουργική καρέκλα.

Κι αν δεν είναι ο ίδιος, θα είναι κάποιος αχυράνθρωπός του…

Αυτά όλα, αποτελούν τεράστιο ή για να ακριβολογούμε…χοντρό εμπαιγμό τόσο του πολιτικού συστήματος, όσο –κυρίως-  και των πολιτών.