Το έδαφος τρίζει κάτω από τα πόδια τους…

Είναι ξεκάθαρο ότι αν επιχειρήσει κάποιος να κτίσει ένα κτίριο με σκουριασμένα σίδερα και πεπαλαιωμένα υλικά, αυτό θα πέσει να τον πλακώσει.

Είναι ξεκάθαρο, επίσης, ότι οι μεγαλοστομίες και η επίδειξη φτηνού πατριωτισμού, σχεδόν επιστρέφουν σε εκείνους που τα εκφράζουν και αποδυκνείονται μπούμερανγκ!

Όσα, το τελευταίο διάστημα, συνέβησαν και συμβαίνουν στην πολιτική μας ζωή και στους φορείς της, δηλαδή στα κόμματα, δείχνουν ότι αυτά έχουν παραμείνει παρασάγγας πίσω από την κοινωνία. Δείχνουν ότι τα κόμματα εξακολουθούν

να λειτουργούν όπως τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Οι μηχανισμοί παραμένουν ίδιοι, παρακμασμένοι και εν πολλοίς γραφεία ευρέσεως εργασίας (με στόχο πάντα το δημόσιο), ενώ οι ηγεσίες δείχνουν «κολλημένοι» σε αγκυλώσεις άλλων εποχών.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι, που ισχυρίζονται ότι οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν χάσει τον μπούσουλα.

Όταν κάθισαν με χίλια βάσανα και παλινωδίες σε ένα γραφείο για να συμφωνήσουν τα αυτονόητα και να βρεθεί μια λύση που θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, οι κομματικοί μηχανισμοί αντέδρασαν, ενώ η κοινωνία σχεδόν πανηγύρισε!

Όταν σε όλη την προηγμένη Ευρώπη οι συνεργασιες είναι εκ των ουκ άνευ, εμείς πανηγυρίσαμε που κάναμε το ίδιο, σαν τους ιθαγενεις που ανακαλύπτουν τον καθρέφτη!

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ενώ παρέδωσε την εξουσία, εξακολουθεί να συμπεριφέρεται ως εν ενεργεία πρωθυπουργός. Γιατί, πως μπορεί να κρίνει κάποιος την ενέργειά του να συγκαλέσει …υπουργικό συμβούλιο του κόμματός του, λίγο πριν το κανονικό υπουργικό συμβούλιο υπό την προεδρία του Λουκά Παπαδήμου; Πώς μπορεί, κάποιος, να χαρακτηρίσει τις «άοκνες» προσπάθειες του ίδιου και του περιβάλλοντός του να «τορπιλίσουν» τη λύση Παπαδήμου και να περάσουν λύσεις αχυρανθρώπων, για να εξακολουθούν να έχουν το πλήρη έλεγχο της κατάστασης;

Ο Αντώνης Σαμαράς, επί της ουσίας συγκυβερνά και στηρίζει την κυβέρνηση και τις αποφάσεις της, αλλά …το αρνείται, για να μη δυσαρεστήσει τις ακραίες φωνές του κόμματός του, που, είτε φωνάζουν ότι δεν επιθυμούν την κυβέρνηση Παπαδήμου είτε τη χαρακτηρίζουν…χούντα!

Διαγράφει δε έναν από τους παλαιότερους βουλευτές του κόμματός του, μόνο και μόνο επειδή εξέφρασε τα αυτονόητα!

Ταυτοχρόνως, ομάδες βουλευτών και από τα δυο κόμματα, δείχνουν να χειραφετούνται και να εκφράζουν ανοιχτά τις διαφωνίες τους. Να προβληματίζονται, να βρίσκουν κοινές συνισταμένες σκέψης, δράσης και αντίδρασης, να ψάχνονται για την επόμενη ημέρα.

Πολύ περισσότερο, όταν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ξεκάθαρα ότι η κοινωνία στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα για συνεργασίες.

Κι όταν αποτυπώνεται σαφώς, ότι το μεν ΠαΣοΚ στην επόμενη κοινοβουλευτική θητεία θα έχει ίσως και 100 βουλευτές λιγότερους, η δε Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να φτάσει στην περιβόητη αυτοδυναμία.

Το βέβαιο είναι ότι το επόμενο διάστημα, η κοινή γνώμη θα μάθει και θα ακούσει πολλά. Δείπνα, συγκεντρώσεις, κινήσεις, διαφοροποιήσεις.

Το βέβαιο, επίσης,  είναι ότι οι πολιτικές ηγεσίες αρνούνται την πραγματικότητα επειδή λειτουργούν με τα στερεότυπα του παρελθόντος.

Όμως, αυτή τους η άρνηση, δεν αφορά μόνο τους ίδιους, αλλά το σύνολο του πολιτικού συστήματος που παραπαίει.

Η τεράστια δημοσκοπική αποδοχή του Λουκά Παπαδήμου, όπως αποτυπώθηκε σε πολλές μετρήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, αλλά και ο μεστός λόγος του στις προγραμματικές δηλώσεις του στη Βουλή, επιδεινώνουν τη θέση τους.

Κι όπως είπαμε,  με σκουριασμένα υλικά δεν κτίζεις το καινούργιο, ούτε μπορείς να αντιμετωπίσεις μια κοινωνία που είναι πιο μπροστά από τα κόμματα…

Οι δε αναφορές του δημοφιλέστερου Προέδρου της Δημοκρατίας όλων των εποχών, του Κωστή Στεφανόπουλου, ήταν απολύτως χαρακτηριστικές!