Ο Αβραμόπουλος ζήτησε τα…περαιτέρω, ο Στρατός κάνει ότι δεν ακούει…

Η ιστορία με τον σημερινό αρχηγό της Σχολής Ευελπίδων και τους λοιπούς Ευέλπιδες, είναι άκρως ανησυχητική.

Τι συνέβη;

Κατά τη διάρκεια του εορτασμού της Επετείου της 17ης Νοεμβρίου που πραγματοποιήθηκε στο κεντρικό αμφιθέατρο της Σχολής και μετά την ανάγνωση της ημερησίας διάταξης που εξέδωσε ο υπουργός Άμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος κι αφού αποχώρησαν οι αξιωματικοί, ο αρχηγός των σπουδαστών της Σχολής διέταξε συναδέλφους του να προσέλθουν στο βήμα και να τραγουδήσουν τον ύμνο της Απριλιακής Χούντας.

Όπερ κι εγένετο.
Νωρίτερα, την 28η Οκτωβρίου ο ίδιος Εύελπις είχε

 παρακούσει τις διαταγές και παρέλασε με ομάδα συμφοιτητών του στη Θεσσαλονίκη, τραγουδώντας το γνωστό άσμα «Μακεδονία Ξακουστή».

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι.

Θεωρούμε απολύτως προσωπικό δικαίωμα του καθενός να πιστεύει σε όποιο πολίτευμα θεωρεί ότι τον εκφράζει περισσότερο.

Θεωρούμε απολύτως προσωπικό το δικαίωμα του καθενός να πιστεύει σε όποιον Θεό θέλει.

Θεωρούμε απολύτως προσωπικό το δικαίωμα του καθενός να εκφράζει τις ιδέες και τις απόψεις του και να νοιώθει ελεύθερος μέχρι του σημείου που θίγει τους συνανθρώπους του, την κοινωνία και το κράτος.

Όμως, δεν θεωρούμε δικαίωμα στους νεαρούς ευέλπιδες, δηλαδή εκείνους που αποφάσισαν ότι σταδιοδρομήσουν στον στρατό της χώρας και να την προασπίζουν από εχθρούς και αμφισβητίες του δημοκρατικού πολιτεύματος,  να έχουν άλλα «πιστεύω», πλην των αρχών της Δημοκρατίας.

Αν, λοιπόν, ένας Εύελπις, παρακούει διαταγές, αν ένας Εύελπις πρωτοστατεί σε ουσιαστική στάση στη σχολή του, η δημοκρατική κοινωνία οφείλει να αντιδράσει.

Οφείλει να αναγκάσει τους αρμόδιους να τον στείλουν εδώ και τώρα σπίτι του, μαζί με όσους τον ακολούθησαν.

Κι είναι προς τιμήν του υπουργού Άμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλου, που έθεσε στην άκρη τη γνωστή μετριοπάθεια και διαλλακτικότητά του και έδωσε εντολή για τα περαιτέρω.

Βεβαίως, τόσο η ηγεσία του Στρατού, όσο και της Σχολής Ευελπίδων κωλυσιεργούν και επιχειρούν να «κερδίσουν» χρόνο, αφού επέβαλλαν μόνο πειθαρχικές ποινές, ενώ ήδη θα έπρεπε να είχαν προχωρήσει σε άμεσες αποτάξεις.

Γιατί άραγε;

Οι κακές γλώσσες αναφέρουν ότι ο πατέρας του νεαρού Ευέλπιδος, είναι ανώτατος στρατιωτικός υπηρετών σε μονάδα της Βορείου Ελλάδος, ενώ επί υπουργίας Μεϊμαράκη είχε υπηρετήσει στο γραφείο του στο Πεντάγωνο.

Αναφέρουν, ακόμη, ότι και ο παππούς του ήταν ανώτατος αξιωματικός, ο οποίος απετάχθη το 1982.

Πάντως, επειδή ο λαός μας λέει ότι το μήλο πέφτει κάτω από τη  μηλιά, να υπενθυμίσουμε ότι και ο πατέρας του σημερινού Ευέλπιδος –νυν ανώτατος αξιωματικός- είχε υποχρεώσει συμμαθητή του, το 1982, ως αρχηγός κι εκείνος της τάξης του, να φωνάξει «ζήτω ο κομμουνισμός»!

Δεν απετάχθη από τον υπουργό Άμυνας, τότε, Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, επειδή βρήκε στήριξη από τη Νέα Δημοκρατία του Ευάγγελου Αβέρωφ, ο οποίος κατήγγειλε στη Βουλή πως ο Ανδρέας Παπανδρέου επιτρέπει στο ΚΚΕ να διαβρώνει το στράτευμα…