Η σύλληψη και παραπομπή σε δίκη του επαγγελματία συνδικαλιστή της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, Νίκου Φωτόπουλου, αποτελεί ασφαλώς μια δικαίωση των ευνομούμενων πολιτών.
Τόσο ο συγκεκριμένος, όσο και οι όμοιοί του στον δημόσιο τομέα, έχουν προκαλέσει και συνεχίζουν να προκαλούν το περί δικαίου αίσθημα, όταν με τις συμπεριφορές και τις πράξεις τους ουσιαστικά ευνουχίζουν την ίδια την κοινωνία και την εξέλιξή της, στο όνομα των
συντεχνιακών τους συμφερόντων.
Ειδικά δε ο συγκεκριμένος, έχει αυτοδιοριστεί με αυτόκλητο τρόπο, προστάτης των αδυνάτων!
Λες και τον όρισε κάποιος από την κοινωνία, λες και τον ψήφισε, λες και τον αποδέχεται.
Την ίδια τακτική παρακολουθούμε εδώ και χρόνια με κύρια ευθύνη των κομμάτων, τόσο της εξουσίας, όσο και της ουτοπικής αριστεράς.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα οι συνδικαλιστές έχουν καταστεί συγκυβερνήτες των κρατικών επιχειρήσεων, αλλά και του τόπου.
Ακόμη και τώρα, στο άνοιγμα της διαδοχής για την ηγεσία του ΠαΣοΚ, ο πρώτος υποψήφιος για την προεδρία του, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, ως πρώτη του κίνηση έκανε την προσέγγιση των κομματικών συνδικαλιστών!
Τα ίδια, συμβαίνουν και στη Νέα Δημοκρατία, όπου μια συγκεκριμένη κάστα, με το επιχείρημα ότι στήριξε τον Αντώνη Σαμαρά στην εσωκομματική διαδικασία, επιχειρεί να τον καταστήσει όμηρο των στενών συντεχνιακών της συμφερόντων.
Τόσο στη μια, όσο και στην άλλη περίπτωση, αλλά και στα κόμματα της αριστεράς, αυτό το απαρχαιωμένο και κομματοκρατούμενο συνδικαλιστικό κίνημα, καθίσταται απόλυτη τροχοπέδη στην επιχείρηση ανάπτυξη.
Σε όλα τα επιχειρηματικά φόρα στα οποία συζητούνται επενδυτικά σχέδια, πλην της κρίσης, τίθεται μετ’ επιτάσεως το τεράστιο ζήτημα των συνεχών απεργιών και κινητοποιήσεων του δημοσίου τομέα, κάτι που δεν είναι τωρινό φαινόμενο λόγω των οικονομικών μέτρων.
Αυτή η κατάσταση πρέπει να τελειώνει.
Δεν μπορεί η Ελλάδα να συνεχίζει την ευρωπαϊκή της πορεία και στο εσωτερικό της κάποιοι να συνεχίζουν να λειτουργούν με νοοτροπίες και πρακτικές περασμένων δεκαετιών.
Δεν μπορεί κάθε τρεις και λίγο η ΑΔΕΔΥ, η ΓΣΕΕ, η ΓΕΝΟΠ, η ΟΜΥΛΕ και κάθε κρατικοδίαιτος «πικραμένος», να καταλύει το κράτος, να καταλαμβάνει κρατικά κτίρια ως να είναι δικά του, να κλείνει δρόμους και να αποκλείει ακόμη και ολόκληρες περιοχές.
Αυτό πρέπει να τελειώνει μιας δια παντός.
Πάντως, οφείλουμε να τονίσουμε κάτι ακόμη.
Η σύλληψη του Φωτόπουλου, είναι ένα τεράστιο βήμα των εισαγγελικών και διωκτικών αρχών προς την τήρηση των νόμων.
Όπως, παρεμπιπτόντως, είναι τεράστιο βήμα και οι συλλήψεις μεγαλοοφειλετών του δημοσίου.
Επιτέλους η κοινωνία και οι φορολογούμενοι που συνεχίζουν να πληρώνουν τους φόρους τους, παρά την πίεση και τις δυσκολίες, νοιώθουν ότι το κράτος αποφάσισε να αντιμετωπίσει τους κάθε λογής απατεώνες και όσους συστηματικά παραβίαζαν τον νόμο.
Ελπίδα όλων είναι πως η Δικαιοσύνη θα ολοκληρώσει το έργο της και πως δεν πρόκειται για μια επικοινωνιακή «καταιγίδα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου