Η νεοελληνική επανάσταση!

Πριν από πολλά χρόνια, όποιος ήθελε να ταξιδέψει στο εξωτερικό ήξερε ότι πριν το ταξίδι θα είχε να αντιμετωπίσει ένα σωρό γραφειοκρατικά ζητήματα.

Οι παλαιότεροι θυμούνται.

Διαβατήρια, βίζες, συνάλλαγμα.

Πριν από πολλά χρόνια, οι Έλληνες μιλούσαν για τους «ψωμόλυσσες» των Βαλκανίων, που όποτε τα επισκεπτόμαστε, είχαμε μαζί μας και δυο τρία ζευγάρια καλτσόν…ξέρετε για ποιον λόγο.

Πριν από πολλά χρόνια, οι Έλληνες που σπούδαζαν

 παιδιά στο εξωτερικό, αγωνιούσαν κάθε λίγο και λιγάκι για το περίφημο σπουδαστικό συνάλλαγμα.

Πριν από πολλά χρόνια, οι πάγκοι με τις εφημερίδες στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια, είχαν πλούσιο δημοσιογραφικό υλικό, μέχρι και άρθρα διατριβές, εν αντιθέσει με το σήμερα που οι ίδιοι πάγκοι «αγκομαχούν» από περιοδικά πορνό και cd με λίγο από εφημερίδα….

Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια.

Η Ελλάδα της Ευρώπης, έφαγε τα λεφτά της, έφαγε ακόμη και τα δανεικά και περιφέρεται επαίτισσα με το χέρι απλωμένο στα ευρωπαϊκά σαλόνια, σαν τους παλιούς Βαλκάνιους που έκαναν πάρτι για ένα πακέτο τσιγάρα ή άνοιγαν τα πόδια για ένα ζευγάρι νάιλον κάλτσες.

Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων προειδοποιούν για τον κίνδυνο επιστροφής στη δραχμή.

Το πρωτοείπε το καλοκαίρι η Μαρία Δαμανάκη, αλλά την πήραμε στο κυνήγι, λες και θα μας γύριζε εκείνη στη δραχμή.

Μετά, άρχισαν οι διάφοροι Λαφαζάνηδες κι οι άλλοι γραφικοί της δεξιάς και της αριστεράς, συνεπικουρούμενοι από μερικούς επιχειρηματίες που έχουν επήρεια σε ΜΜΕ και είναι παγκοίνως γνωστό ότι έχουν μεταφέρει τα χρήματά τους στο εξωτερικό, περιμένοντας να τα φέρουν πίσω και να αγοράσουν όλη την Ελλάδα.

Η αντίδραση της κοινωνίας στην «πατάτα» Παπανδρέου με το δημοψήφισμα που ουσιαστικά έβαζε μπουρλότο στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, αποδεικνύει ότι οι πολλοί παραμένουν αταλάντευτοι υποστηρικτές τα ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, αλλά και του ευρώ.

Όμως, έχουμε την αίσθηση ότι πλέον δεν είναι στο χέρι μας.

Άλλοι αποφασίζουν για εμάς, αφού εμείς αποδειχτήκαμε ανίκανοι να κρατήσουμε την τύχη στα δικά μας χέρια.

Κι όλοι ευχόμαστε κι ελπίζουμε να «τρέξει» ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός, μήπως και σωθούμε…

Η ουσία είναι, ότι εδώ που βρισκόμαστε και ω μη γένοιτο αν δεν γυρίσουμε στη δραχμή, πρέπει να κάνουμε την μεγάλη νεοελληνική επανάσταση.

Πρώτα απ’ όλα να στείλουμε στα σπίτια τους τους πολιτικούς που ευθύνονται για όσα βιώνουμε κι ύστερα να κάνουμε την αυτοκριτική μας, δημιουργώντας έναν καινούργιο πολιτισμό κρατικής διοίκησης και ανάπτυξης.

Να σκεφτούμε πως θα μεγεθύνουμε τη βαριά μας βιομηχανία, τον τουρισμό.

Χωρίς το ΠΑΜΕ και τους άλλους περιθωριακούς να αποκλείουν λιμάνια κι ολόκληρα νησιά.

Να σκεφτούμε πως θα δημιουργήσουμε την περιβόητη «πράσινη» οικονομία, πως θα λειτουργήσουμε χωρίς γραφειοκρατίες, κομματάρχες και συνδικαλιστικά κομματόσκυλα. Να δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε τα συνεχιζόμενα σε υψηλά επίπεδα κρούσματα διαφθοράς.

Αυτή οφείλουμε να είναι η νεοελληνική επανάσταση.

Στην οποία πρέπει να συμμετέχουν όλοι. Δεξιοί, αριστεροί, ιδιωτικοί υπάλληλοι, δημόσιοι υπάλληλοι, συνδικαλιστές, αγρότες, τραπεζίτες, επιχειρηματίες και κυρίως δημοσιογράφοι.

Ειδικά οι τελευταίοι και δη οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, έχουν υπερκεράσει σε λαϊκισμό ακόμη και τους ακραίους πολιτικούς. Χαϊδεύουν συνεχώς τα ώτα της κοινής γνώμης, λέγοντας αυτά που εκείνη θέλει να ακούσει, για να «απολαύσουν» μια βαθμίδα ακροαματικότητας ή θεαματικότητας.

Δεν πάει άλλο.

Αν δεν επαναστατήσουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, ίσως να μην αργήσει η εποχή που οι επισκέπτες της Ελλάδας θα είναι εφοδιασμένοι με …καλτσόν και πακέτα τσιγάρα…