Στη χώρα μας, χρειαστήκαμε μέρες και μέρες ταλαιπωρίας, πολιτικών παιγνιδιών, μπλόφες επί μπλοφών, παρασκήνια, φημολογίες και απέραντη συνωμοσιολογία, για να καταλήξουμε να βρούμε μια λύση στο πολιτικό μας αδιέξοδο.
Αντιθέτως, στην Ιταλία, με απείρως πιο ταλαιπωρημένο πολιτικό σύστημα από εμάς, χρειάστηκαν μια δυο μέρες.
Στη χώρα μας, απαιτήθηκαν ημέρες με έντονο παρασκήνιο και παζάρια, για να καταλήξουμε σε μια κυβέρνηση
συνεργασίας πενήντα (50) προσώπων και, μάλιστα, της δώσαμε χρονικό ορίζοντα τριών μηνών.
Το πολιτικό σύστημα δέσμευσε τον Λουκά Παπαδήμο, του έδωσε τη δυνατότητα να επιλέξει μόνο ένα πρόσωπο της εμπιστοσύνης του (Γιαννίτση) και έσπευσε (μη χάσει η Βενετιά βελόνι) να προσδιορίσει τις αρμοδιότητές του.
Αντιθέτως, στην Ιταλία, ο νέος πρωθυπουργός Μάριο Μόντι, σχηματίζει νέα κυβέρνηση 15 προσώπων, με χρονικό ορίζοντα μέχρι το 2013!
Επιπροσθέτως, αναθέτει το υπουργείο Υποδομών και Ανάπτυξης σε επαγγελματία τραπεζίτη, με την προσδοκία ότι θα επιλέξει, κατά τρόπο οικονομικά ορθολογικό και χρηματοδοτικά σωστό, τα πιο αποδοτικά και πιο λειτουργικά δημόσια έργα.
Στη χώρα μας, μόλις ο Γιώργος Παπανδρέου παρέδωσε την εξουσία, πήρε μαζί του όλη την πιθανή βοήθεια που χρειαζόταν ο νέος πρωθυπουργός. Ούτε γραμματειακή στήριξη δεν του άφησαν…
Στην Ιταλία, ο Μπερλουσκόνι πήρε μαζί του μόνο το καρνέ με τα τηλέφωνά του κι αυτό επειδή πιθανότατα περιείχε πολλά από το ασθενές φύλλο.
Στη χώρα μας, ο τέως πρωθυπουργός εξακολουθεί και συμπεριφέρεται ως να είναι εν ενεργεία.
Στην Ιταλία, ο Μπερλουσκόνι εξαφανίστηκε από προσώπου γης.
Στη χώρα μας, κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης Παπαδήμου, αρχηγοί κομμάτων και πολλοί βουλευτές των συνεργαζόμενων κομμάτων, σχεδόν επιτίμησαν τον Λουκά Παπαδήμο, κάποιοι τον αντιμετώπισαν ως εχθρό, ενώ κι ένας αποκάλεσε την κυβέρνησή του…χούντα!
Στην Ιταλία, αρχηγοί, κόμματα και βουλευτές, έδωσαν τα κλειδιά της χώρας τους στον Μάριο Μόντι, χωρίς μεμψιμοιρίες, κραυγές και αλαλαγμούς.
Στη χώρα μας, πολιτικά κόμματα, αρχηγοί και κάποιοι βουλευτές τους, δείχνουν ότι νοιάζονται περισσότερο για να σώσουν τους εαυτούς και τα κόμματά τους.
Στην Ιταλία, πολιτικά κόμματα, αρχηγοί και βουλευτές, δείχνουν ξεκάθαρα ότι πάνω απ’ όλα είναι η πατρίδα τους, χωρίς αστερίσκους, σημειώσεις, υποσημειώσεις, πατριωτικές κορώνες και άλλα γραφικά.
Κι όλα αυτά, όταν η χώρα μας το μόνο που μπορεί να παράγει είναι τουριστικές και ναυτιλιακές υπηρεσίες.
Όταν η Ιταλία, έχει και βαριά βιομηχανία και ισχυρότατη βιοτεχνία, αλλά παράγει και πλείστα αγροτικά προϊόντα.
Η διαφορά πολιτικής κουλτούρας είναι εμφανής.
Σε σημείο που να αναρωτιέται κάποιος, αν με αυτό το πολιτικό σύστημα και τα πρόσωπα που το στελεχώνουν, μπορεί να έχει τύχη η Ελλάδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου