Ο κ. Παπαδήμος πρωθυπουργός

Γράφει
ο Στέφανος Μάνος

Καθώς γράφω αυτό το σημείωμα, Πέμπτη απόγευμα, γνωρίζω μόνο ότι αύριο θα ορκιστεί νέα κυβέρνηση υπό τον κ. Παπαδήμο.
Είμαι ανακουφισμένος επειδή ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κατάφεραν να συμφωνήσουν να στηρίξουν τον κ. Παπαδήμο.
Παραβλέπω το άθλιο πενθήμερο κομματικό αλισβερίσι που απαιτήθηκε προκειμένου οι κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαράς να καταλήξουν στη λύση που από την πρώτη μέρα φαινόταν ότι είναι η πλέον ενδεδειγμένη.
Με την πρώτη δήλωση του κ. Παπαδήμου καταλάβαμε ότι
 αποκτήσαμε λιγόλογο και σοβαρό πρωθυπουργό.
Μένει να δούμε τη σύνθεση του υπουργικού του συμβουλίου για να διαπιστώσουμε αν όλοι οι υπουργοί θα είναι και αυτοί λιγόλογοι και σοβαροί.

Θετικό είναι ότι στην ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας δεν αναφέρεται ο χρόνος διεξαγωγής των εκλογών.
Θετικό είναι, επίσης, ότι το έργο της κυβέρνησης δεν θα περιοριστεί  στην υλοποίηση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου – όπως λεγόταν μέχρι σήμερα – αλλά διευρύνεται και στην εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής που συνδέεται με τις αποφάσεις αυτές. Εξαιρετικά θετικό είναι, επίσης, το γεγονός ότι ο κ. Παπαδήμος δεν μοιράζεται τον ενθουσιασμό που επέδειξαν οι κ.κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος για το άγριο κούρεμα του ελληνικού χρέους.
Η αιφνιδιαστική ανακοίνωση διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την επικύρωση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής προκάλεσε μια επικίνδυνη κρίση.
Έπληξε την αξιοπιστία της Ελλάδας.
Παράλληλα όμως επιβεβαίωσε το ρητό «ουδέν κακόν αμιγές καλού».
Οδήγησε στην αντικατάσταση του ενός εκ των δύο υπευθύνων για την κατά 50% πτώχευση της Ελλάδας και το σημαντικότερο επέτρεψε στον Ελληνικό λαό να διαπιστώσει το ποιόν των ηγετικών ομάδων που τον εκπροσωπούν.

Θυμίζω: ομόφωνα το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε το μοιραίο δημοψήφισμα.
Οι δύο αρχηγοί, Παπανδρέου και Σαμαράς, αποκομμένοι από την πραγματικότητα και αδιαφορώντας για τη τύχη της Ελλάδας, αναζητούσαν αχυράνθρωπο για πρωθυπουργό που θα προστάτευε τα κομματικά συμφέροντα τους.
Οι τελευταίες τους ενέργειες είχαν τη σημαντικότερη παρενέργεια.
Οδήγησαν στη χειραφέτηση σημαντικού αριθμού βουλευτών των δύο κομμάτων που κατανόησαν ότι μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις.
Οδήγησαν επίσης πολλούς αγανακτισμένους αστούς να καταλάβουν ότι πρέπει να στρατευθούν, να δημιουργήσουν ένα νέο αστικό κίνημα που θα σαρώσει το σάπιο και διεφθαρμένο κομματικό κατεστημένο.