Η λύση είναι η κοπή χρήματος!

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι, ασφαλώς, όμοιο με τα μέγιστα οικονομικά προβλήματα της Ευρώπης.

Για τον απλούστατο λόγο, ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που παράγει ελλείμματα, τα οποία υπερβαίνουν τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Συνεπώς, για να τα καλύψει, προσέφευγε και προσφεύγει σε συνεχείς δανεισμούς, οι οποίοι εκτόξευσαν το χρέος της σε δυσθεώρητα ύψη και το κατέστησαν μη βιώσιμο.

Δηλαδή, ότι και να συμβεί στην Ευρώπη, αν η Ελλάδα

 δεν μειώσει τις δαπάνες της, δεν πρόκειται να δει φως στο τούνελ. Στον αιώνα τον άπαντα.

Όμως, επειδή σε τούτη τη χώρα, με το συγκεκριμένο πολιτικό περιβάλλον, με τα συγκεκριμένα ΜΜΕ και την άγνοια σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας, δεν παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα πέραν της μύτης μας, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι πολιτικά και οικονομικά η Ευρώπη αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα.

Αν οι Ευρωπαίοι δεν παρέμβουν σύντομα για να κάνουν τις παρεμβάσεις τους, πολύ φοβούμαστε ότι η κατάσταση θα τεθεί εκτός ελέγχου.

Σήμερα, το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα μοιάζει με το ελληνικό.

Οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν τις οικονομίες, επειδή οι ίδιες δεν έχουν πλέον πηγές χρηματοδότησης.

Τα κεφάλαια αναζητούν καταφύγιο στις ΗΠΑ ή αλλού, η Ευρώπη παραμένει γυμνή κι όλα φαίνονται θολά και άκρως προβληματικά.

Οι τράπεζες της Ευρώπης, οι οποίες μέχρι προσφάτως ήταν οι βασικότεροι χρηματοδότες της υφηλίου, σήμερα δεν βρίσκουν χρήματα για την ανακεφαλαιοποίησή τους.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζεται με απόλυτη καχυποψία από τις αγορές, την ίδια στιγμή που οι ανάγκες της για δανεισμό είναι υπέρογκες.

Οικονομικοί αναλυτές ισχυρίζονται ότι μόνο το 2012, θα απαιτηθούν για δανειακές ανάγκες ευρωπαϊκών χωρών, περισσότερα από 950 δισεκατομμύρια ευρώ, την ώρα που τα επιτόκια κινούνται ανοδικά.

Δεν θ’ αργήσει η ώρα που η Ανατολική Ευρώπη, δεν θα μπορεί να χρηματοδοτηθεί ούτε με ένα ευρώ, όταν μέχρι τώρα κάλυπτε τις χρηματοδοτικές της ανάγκες σε ποσοστό άνω του 50%, από ιταλικές, γαλλικές, γερμανικές και ελληνικές τράπεζες.

Με τα σημερινά δεδομένα, δεν θ’ αργήσει η ώρα που όλη η Ευρώπη θα είναι μια απέραντη τοξική ζώνη.

Είναι σαφές. Η ανυπαρξία ισχυρών πολιτικών προσωπικοτήτων στα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη, η ακαμψία και οι αγκυλώσεις της γερμανικής πλευράς, δημιουργούν την μεγαλύτερη απειλή στο σημαντικότερο πολιτικό επίτευγμα της μεταπολεμικής περιόδου.

Αν η Ευρώπη συνεχίσει να παραμένει απαθής ή να σύρεται πίσω από την γερμανική ακαμψία, δεν έχει πολύ χρόνο ζωής, με τη σημερινή της μορφή.

Αν κυβερνήσεις και λαοί, δεν επιβάλλουν τις θελήσεις τους, μέσα φυσικά στο ευρωπαϊκό περιβάλλον, η Ευρώπη του Ντε Γκολ, του Ντ’  Εσταίν, του Μιτεράν, του Σμιτ, του Κολ, του Βαν Ντερ Στουλ, του Αντρεότι, του Καραμανλή, θα πνεύσει τα λοίσθια.

Αν οι κυβερνήσεις δεν παρέμβουν αποφασιστικά, δεν προχωρήσουν σε κοινό οικονομικό διευθυντήριο (δηλαδή υπουργείο Οικονομικών), δεν εκδώσουν ευρωομόλογα, δεν τυπώσουν χρήμα, τότε αυτά που θα ζήσει η Ευρώπη δεν θα έχουν προηγούμενο….

Νομίζουμε, ότι είναι η μόνη λύση.

Και, επαναλαμβάνουμε, ανεξάρτητη με το ελληνικό πρόβλημα, αφού ούτως ή άλλως εμείς πρέπει να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις και έντονες διαρθρωτικές αλλαγές.