Στην επιλογή του ήρεμου πανεπιστημιακού, Λουκά Παπαδήμου, για την πρωθυπουργία, τα κόμματα είναι ολοφάνερο ότι οδηγήθηκαν εξ ανάγκης και από την αντίδραση τόσο των υγιών τους κοινοβουλευτικών πτερύγων, όσο και μεγάλης μερίδας της κοινωνίας.
Ουδείς, φυσικά μπορεί να περιμένει θαύματα από ένα και μόνο πρόσωπο, όσο καταρτισμένο κι αν είναι επιστημονικά, όσους τίτλους και διεθνή αναγνώριση κι αν διαθέτει.
Πολύ περισσότερο όταν
αυτό το πρόσωπο ηγείται μιας σύντομης κυβέρνησης ειδικών συνθηκών.
Όμως, στην προσωπικότητα και το κύρος του, η πληττόμενη μεσαία τάξη έχει εναποθέσει τις ελπίδες που δεν μπορεί να αναζητά στο σημερινό πολιτικό σύστημα, το οποίο εγκλωβίζει ακόμη και τα ικανά κοινοβουλευτικά στελέχη.
Ο ασφυκτικός κομματισμός εναγκαλισμός του κράτους, οφείλει να κλειδωθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Όπως οφείλουν να σταματήσουν αμέσως τα διάφορα παπαγαλάκια (ειδικά της πρώην κυβέρνησης Παπανδρέου), που διασπείρουν όσα διασπείρουν πριν ακόμη ορκιστεί η νέα κυβέρνηση.
Ο Λουκάς Παπαδήμος ανέλαβε βαρύ φορτίο στους ώμους του.
Πρωτίστως, δε, οφείλουμε όλοι να του αναγνωρίσουμε το θάρρος να αναλάβει μια χώρα που είναι και με τα δυο «πόδια» στον γκρεμό.
Δεν γνωρίζουμε αν επιτύχει ή όχι.
Γνωρίζουμε ότι δημιουργεί ελπίδα σε έναν λαό που αγνοεί την έννοια της εδώ και σχεδόν τρία χρόνια.
Μια ελπίδα που μπορεί να φτάνει ακόμη και στην άμεση εκλογή του από τον λαό!
Κι αυτό ελπίζουμε να του το αναγνωρίσουν όλοι.
Ακόμη κι εκείνοι που «πριονίζουν» την καρέκλα του πριν ακόμη καθίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου