Βεβαίως, το αποκορύφωμα ήταν η υπόθεση του δημοψηφίσματος και η απόφαση του κ. Παπανδρέου να επιχειρήσει να «τινάξει στον αέρα» το διεθνές οικονομικό σύστημα.
Συνεπώς, όσα ζητούν οι δανειστές μας, είναι απολύτως φυσικά. Δεν πρέπει, μάλιστα να λησμονούμε, ότι μας δανείζουν με λιγότερο επιτόκιο απ’ όσο δανείζονται, ακόμη και λαοί που είναι
στην ίδια μοίρα με εμάς, όπως η Ιταλία και η Ισπανία.
Ανεξαρτήτως αν μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης τους αποκαλεί τοκογλύφους!
Σήμερα η Ελλάδα, αυτή η αναξιόπιστη Ελλάδα, από τη μια ζητά ζητιανιά με το χέρι απλωμένο κι απ’ την άλλη εκτοξεύει δήθεν πατριωτικές κορώνες, ότι δεν θα γίνει υποτελής, δεν θα προσκυνήσει και άλλα παρόμοια μεγαλόστομα φληναφήματα.
Εδώ και πολλά χρόνια η Ελλάδα, ζώντας σε ένα περιβάλλον που το καθορίζουν συνθήκες και συμφωνίες, είναι δεδομένο ότι έχει παραχωρήσει μέρος της κυριαρχίας της.
Σ’ αυτό το περιβάλλον βρήκε χρήματα (κυρίως με τις επιδοτήσεις των περίφημων πακέτων που εισέρρευσαν), βρήκε προστασία (ας μη ξεχνάμε ότι οι Τούρκοι έχουν 700.000 στρατό), βρήκε δανεικά για να συντηρεί τον …κομμουνιστικό της δημόσιο τομέα.
Για να τα επιτύχει αυτά και πολλά άλλα, δεν έγινε υποτελής, αλλά μοιράστηκε αποφάσεις, αλλού διαφώνησε, αλλού συμφώνησε και τελικά πορεύτηκε σε συγκεκριμένο δρόμο.
Επαναλαμβάνουμε, ουδείς της στέρησε την αυτονομία, ουδείς την υποδούλωσε με το ζόρι, ουδείς εγκαταστάθηκε στο λαιμό των Ελλήνων με πραξικοπηματικό τρόπο.
Στο κάτω κάτω της γραφής, ούτε το ΔΝΤ, ούτε η τρόικα ήρθαν να εγκατασταθούν στη χώρα μας με το έτσι θέλω. Εμείς προσφύγαμε εκεί, γιατί κανείς πλέον δεν μας δάνειζε χρήματα να επιβιώσουμε.
Εν κατακλείδι, δεν είναι υποτέλεια να ανήκεις σε έναν οργανισμό, ο οποίος σε συντηρεί.
Ούτε γίνεσαι υποτελής, όταν αναξιόπιστος ων, οι δανειστές σου ζητούν να επιβεβαιώσεις με την υπογραφή σου ότι θα λάβεις τα μέτρα που δεν έλαβες εδώ και δυο χρόνια.
Κατανοούμε ότι είναι δύσκολη η θέση του Αντώνη Σαμαρά, όταν εδώ και δυο χρόνια έχει βασίσει την πολιτική του σε άλλα πράγματα απ’ όσα κάνει τώρα.
Κατανοούμε, ακόμη, ότι μεγάλο κομμάτι οπαδών της Νέας Δημοκρατίας, ηδονίζεται με τους φραστικούς βερμπαλισμούς περί πατρίδας, θρησκείας και οικογένειας, λες κι οι άλλοι είναι απάτριδες. Αυτό το κομμάτι, «μπολιασμένο» για το δίκιο της αντιμνημονιακής πολιτικής, αφού δυο χρόνια μ’ αυτό ξημέρωνε και νύχτωνε, δεν μπορεί να κατανοήσει την πραγματικότητα.
Κατανοούμε, επιπλέον, ότι είναι πρόβλημα που ο «αντμνημονιακός» Σαμαράς στηρίζει τη νέα κυβέρνηση…αλλά δεν συγκυβερνά και…δεν υπογράφει δήλωση…αφού επιχειρείται να εφευρεθεί η νέα επιστήμη που συμβάλλει στην αντιμετώπιση της…ολίγον εγκύου.
Όμως, μπορεί να εφευρεθεί η νέα επιστήμη, αλλά η λαϊκή παροιμία δε αλλάζει.
Δεν μπορείς να έχεις την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο.
Ουδείς από τη Νέα Δημοκρατία αποσαφηνίζει τι θα συμβεί αν η Ελλάδα δεν λάβει την έκτη δόση και δεν ακολουθήσει τις μεταρρυθμιστικές επιλογές.
Ποιος θα αναλάβει το κόστος της σίγουρης πλέον ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας;
Ακόμη κι αν δεχθούμε όσα ισχυρίζονται κάποιοι «απλοί φίλοι» του Αντώνη Σαμαρά, ότι δηλαδή, οι δανειστές μας μπλοφάρουν, ουδείς λέει τι θα συμβεί αν δεν μπλοφάρουν.
Όμως, υπάρχει και μια ακόμη παράμετρος.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι».
Μπορεί να έχουν δίκιο.
Όμως, έχουμε την αίσθηση ότι την υπογραφή του Αντώνη Σαμαρά δεν την απαιτούν μόνο δανειστές μας.
Την απαιτούν και χιλιάδες Έλληνες φορολογούμενοι, που δεν έχουν χάσει τη μνήμη τους και θυμούνται ότι στο Μουσείο της Ακρόπολης ομιλούν με Μεσσηνιακή προφορά…
Την απαιτούν και χιλιάδες Έλληνες φορολογούμενοι που ξέρουν ότι η αναξιοπιστία της Ελλάδας δεν είναι υπόθεση ενός (μήπως πρέπει να εξηγήσει ο λαλίστατος κ. Μαρκόπουλος πόσα χρέη άφησε ως υπουργός Τουρισμού στα διεθνή ΜΜΕ που σήμερα συκοφαντούν τη χώρα;).
Την απαιτούν εκείνοι που θυμούνται χιλιάδες σταζίερς διορισμένους παντού.
Την απαιτούν οι περισσότερο από ένα εκατομμύριο άνεργοι του ιδιωτικού τομέα.
Ας τελειώνουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου