Ο Θεός ήταν ο μεγαλύτερος πολέμιος του λαϊκισμού στην χώρα.
Κι ας πέρασε τόσα και τόσα- σε βάρβαρες εποχές -από τον λαϊκισμό του Γεωργίου Παπανδρέου (εκείνον που αποκάλεσαν γέρο της Δημοκρατίας, αδιαφορώντας αν ήταν ο εμπνευστής και εφαρμοστής του περίφημου ιδιώνυμου) ή αργότερα από την δημαγωγία του υιού του Ανδρέα…
Αν ζούσε σήμερα, έχω τη βεβαιότητα ότι θα καθάριζε τα πάντα με την επιβλητική του προσωπικότητα, τον πολιτικό του ρεαλισμό και το τετράγωνο μυαλό του! Πιθανόν να χρειαζόντουσαν και κάποια μανουολοκάντηλα,
αλλά ουδόλως ήταν φειδωλός σε αυτά, δεδομένου ότι δεν φοβόταν κανέναν…Θεό!
Χώρια που έλεγε πάντα την αλήθεια στον λαό, με αυτό το μπρουτάλ, απότομο και τις περισσότερες φορές αντιεπικοινωνιακό του ύφος!
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με όρχεις που κρεμόντουσαν στο πάτωμα, δεν έψαξε ποτέ δικαιολογίες. Δεν μουρμούρισε, δεν κλάφτηκε και κυρίως αποφάσιζε!
Δεν ήταν ο κόκορας που φοβόταν τη βροχή, ήταν ο κόκορας που σε όλη του την πολιτική διαδρομή ήταν βρεγμένος από τις μπόρες…
Κι όμως, κατάφερε κι άλλαξε τη μοίρα της Ελλάδας!
Σήμερα, η χώρα αντί για κόκορα, κυβερνάται από κότες…
Και μάλιστα λειράτες…Επικίνδυνες από την ανεπάρκειά τους…
Θεέ μου βόηθησε κι από εκεί που είσαι…
Κύριε Σακελλαρόπουλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα δούμε σήμερα τι θα έκανε ο Καραμανλής με ένα χρεωκοπημένο κράτος και με την ανάσα της Τρόικας στο σβέρκο του. Από πιτσιρικάς άκουγα ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, οι "μεγάλοι μας ηγέτες". Ας μην τους θεοποιούμε, ειδικά όταν υπάρχει η υποψία ότι κι αυτοί έβαλαν το χεράκι τους για τη σημερινή κακή οικονομική κατάσταση της χώρας μας. Κι αυτοί πήραν δάνεια τα οποία δεν έφεραν την απαιτούμενη ανάπτυξη και τα οποία ποτέ δεν αποπλήρωσαν. Οπότε μην μας μιλάτε σήμερα για μεγάλους ηγέτες γιατί κανείς από αυτούς που κυβέρνησαν την Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά δεν υπήρξε μεγάλος κι αυτό προκύπτει εκ του σημερινού αποτελέσματος .
Ίσως και να κάνω λάθος, ίσως να είμαι απλά ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ.
Γεράσιμος