Η μεσαία τάξη δέχεται επίθεση!

Γράφει ο Γρηγόρης Σκαλιστήρας

Η οικονομική αδυναμία της χώρας με την προσφυγή στο ΔΝΤ οδήγησε σε μια βίαιη βύθιση την παραγωγική ικανότητα της χώρας.
Οι επιχειρήσεις στα ΜΜΕ κλείνουν η μία μετά την άλλη, με τη θλιβερή αυτή πραγματικότητα να προβλέπεται να συνεχιστεί  με ραγδαίους ρυθμούς κατά το υπόλοιπο του τρέχοντος έτους αλλά
 και στο σύνολο του 2012 .

Τα επόμενα 2-3 έτη οι Έλληνες μικρομεσαίοι επιχειρηματίες είτε θα παλεύουν να ολοκληρώσουν το κλείσιμο των επιχειρήσεών τους μέσα από τις συμπληγάδες της γραφειοκρατίας είτε θα προσπαθούν μέρα με τη μέρα να σταθούν στα πόδια τους και να κρατούν ανοιχτές τις επιχειρήσεις τους, ελπίζοντας στο θαύμα. Υπό τις συνθήκες αυτές, θα είναι πρακτικά αδύνατον οι επιχειρηματίες να δύνανται να ξεκινήσουν νέα επιχειρηματική δραστηριότητα κατά τα επόμενα 5 έτη.

O παραγωγικός ιστός της χώρας χρειάζεται τουλάχιστον μια δεκαετία προκειμένου να επανέλθει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης.  Σήμερα, στην Ελλάδα συντελείται μία σημαντική αλλαγή του παραγωγικού ιστού της χώρας. Οι μικρές επιχειρήσεις κλείνουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, με αποτέλεσμα η μεσαία τάξη να συρρικνώνεται και ένα μεγάλο ποσοστό της να οδηγείται στη φτώχεια, ενώ το μερίδιο αγοράς των πολύ μικρών επιχειρήσεων αναμένεται να καταληφθεί μεσοπρόθεσμα από τις μεγάλες επιχειρήσεις. Επίσης, η κατεύθυνση της ανάπτυξης της χώρας σήμερα αντιστρέφεται. Ενώ ο μέσος  Έλληνας κατά τις προηγούμενες δεκαετίες κατάφερε να μετακινηθεί από τη φτωχότερη στη μεσαία τάξη και να ζήσει χωρίς δυσκολίες και στις περισσότερες περιπτώσεις άνετα, σήμερα τα παιδιά του και ο ίδιος βυθίζονται πάλι στη φτώχεια. Το μοντέλο διόρθωσης της αγοράς απαιτεί μια δεκαετία συρρίκνωσης και φτώχειας.

Αξίζει να τονιστεί βέβαια ότι η ύφεση του ΑΕΠ κατά 4,5 μονάδες που εμφάνισε η ελληνική οικονομία ασφαλώς και δεν αποτυπώνει τη σωστή εικόνα σχετικά με τη μείωση της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα μας. Σε αυτήν δεν έχει συνυπολογιστεί και η μείωση της φοροδιαφυγής που έχει σε ένα βαθμό επιτευχθεί (μέσω της αύξησης έκδοσης αποδείξεων, φόβου κλπ) και δεν υ πήρε το τελευταίο τρίμηνο -6,6 μετριόταν στα επίσημα στοιχεία και συνεπώς η μείωση της συνολικής αγοαπαιτείταιτο4 χρόνια για να αρχήελπράς (νόμιμης και παρα-οικονομίας) κινείται σε ασφαλώς μεγαλύτερους ρυθμούς.  Η δυναμική δε που πήρε το τελευταίο τρίμηνο -6,6% είναι αδύνατο να αντιστραφεί ή να περιοριστεί σημαντικά το 2011 όπως λαθεμένα εκτιμάται από πολλούς θεωρητικούς.

Και το ερώτημα που τίθεται στο σημείο αυτό εύλογα είναι το εξής: δουλεύει το κράτος οργανωμένα και συντεταγμένα για την  επίτευξη της ανάπτυξης; Η απάντηση είναι δυστυχώς αρνητική. Αν και σε τέτοιες συνθήκες απαιτείται αυξημένη απόδοση, δεν έχουν τεθεί ακόμα, παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, από την πολιτεία οι νέοι στρατηγικοί στόχοι στους τομείς ανάπτυξης της Ελλάδας (πχ τεχνολογία, μεσογειακή διατροφή, τουρισμός υγείας, κρουαζιέρα, κλπ). Οι σχεδιαζόμενες μεγάλες επενδύσεις (π.χ. πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού), αν και απολύτως απαραίτητες, δεν μπορούν να δώσουν από μόνες τους την ώθηση που απαιτείται για να πάρει μπροστά η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας. Αν δεν δοθούν συγκεκριμένα κίνητρα στην ανάπτυξη από την πολιτεία, το σίγουρο είναι ότι από μόνα τους τα μέτρα του ΔΝΤ δεν είναι αρκετά και δε μπορούν να βοηθήσουν στην ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας.

Με την ευκαιρία, είναι πάντως βέβαιο ότι αν μπορούσαμε από μόνοι μας να πάρουμε τα μέτρα που τώρα επιβάλλονται από το ΔΝΤ, χωρίς να απαιτείται η παρουσία του στην χώρα μας και το αίσθημα κατοχής αυτής, η οικονομική κατάσταση και οι προοπτικές στην Ελλάδα θα ήταν πολύ καλύτερες. Πολύ πιθανόν να αποφεύγαμε την πτώχευση σημαντικού μέρους του ελληνικού λαού και την κατάθλιψη του μεγαλύτερ