Και όραμα και πράξεις!

Σαν σήμερα γεννήθηκε

ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής

Σαν σήμερα.

Πριν από 103 χρόνια!

Η ζωή καλωσόρισε έναν πιτσιρικά, όμορφο και βαρβάτο στο Κιούπκιοϊ των Σερρών.

Ο πατέρας του Γιώργης κι η μητέρα του Φωτεινή, ολοκλήρωναν, έτσι, έναν μεγάλο έρωτα που είχε φτάσει στο κλέψιμο της νύφης.

Τ’ όνομά του;

Κωνσταντίνος!

Κωνσταντίνος Καραμανλής!

Ο άνθρωπος που έμελλε να αλλάξει τη μοίρα της Ελλάδας.

Ο άνθρωπος που ήξερε ότι

 γεννήθηκε για έναν και μοναδικό σκοπό.

Να προσφέρει στην πατρίδα του.

Τα κατάφερε με το παραπάνω.

Έστω κι αν χρειάστηκε να υποβάλλει τον εαυτό του σε προσωπικά μαρτύρια.

Έστω κι αν στο τέλος της διαδρομής εκστόμισε την πιο ανατριχιαστική φράση που είπε ποτέ Έλληνας πολιτικός:

«Στέγνωσα τη ψυχή μου για να κυβερνήσω με δικαιοσύνη!».

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε ο σημαντικότερος ηγέτης της νεότερης Ελλάδας, είτε αυτό αρέσει σε κάποιους είτε όχι.

Η δε διαφορά του από τον άλλο σημαντικό του περασμένου αιώνα, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, είναι ότι ο Καραμανλής είναι πιο ρεαλιστής και πιο αποτελεσματικός.

Έκανε πράξη όσα οραματίστηκε.

Έβγαλε την Ελλάδα από την ανέχεια και τη φτώχια των μεταπολεμικών και μετεμφυλιακών χρόνων, με την πρώτη οκταετία του, όταν η Ελλάδα των ημερών του γνώρισε τέτοια ανάπτυξη, ώστε να βρίσκεται στην πρώτη πεντάδα του κόσμου!

Συγκρούστηκε με τα παρακρατικό αυλικό κατεστημένο, έχασε προσωρινά τη μάχη, αλλά κέρδισε τον μεγάλο πόλεμο απομακρύνοντας από τον τόπο την θλιβερή δυναστεία που μας είχαν φορτώσει οι…προστάτες μας.

Οραματίστηκε κι έκανε πράξη την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, με την οποία έκανε την Ελλάδα να χαίρει σεβασμού σε Ανατολή, Δύση, Βορρά και Νότο!

Οραματίστηκε κι έκανε πράξη για την Ελλάδα, τη συμπόρευση με την Ευρώπη.

Γεγονός που ήταν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟ δικό του κατόρθωμα, πολύ περισσότερο αν αναλογιστεί κάποιος τις συνθήκες με τις οποίες έγινε.

Δημιούργησε με υποδειγματικούς πολιτικούς ελιγμούς τον μύθο της μεταπολίτευσης

και το στερέωμα της σημαντικότερης δημοκρατίας που γνώρισε η Ελλάδα από την εποχή της αρχαιότητας.

Κι όταν χρειάστηκε ήταν ο ηγέτης που είχε πραγματικά το «πιστόλι στο τραπέζι». Κάτι το οποίο κατανόησαν ακόμη και οι πλέον στενοί συνεργάτες του, αλλά και όσοι επιχείρησαν να βάλουν τρικλοποδιές στις προσπάθειές του και της Ελλάδας.

προφυλάχτηκαν τα συμφέροντα της Ελλάδας, αλλά και γιατί για να καταφέρει την αποδοχή της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, κτύπησε πολλές φορές το χέρι στο τραπέζι. Κάτι, που γνώρισαν καλά τόσο οι Γερμανοί, όσο και οι Γάλλοι και οι Ιταλοί.

Κι όταν ως πρόεδρος της Δημοκρατίας γνώρισε τη μεγαλύτερη πολιτική αλητεία που γνώρισε ποτέ πολιτικός στον τόπο, με τον εμπαιγμό του Ανδρέα Παπανδρέου το 1985, εκείνος περήφανος κι υπεύθυνος προτίμησε να παραδώσει τα γεγονότα στην ιστορία, παρά να εκφράσει την παραμικρή δυσαρέσκεια.

Όσοι βιώσαμε, έστω κι ελάχιστα κάποιο διάστημα από την πολύχρονη παρουσία του στον δημόσιο βίο, αναρωτιόμαστε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν σήμερα βρισκόταν ανάμεσά μας.

Είναι βέβαιο ότι βλέποντας τη σημερινή ηγεσία του τόπου να…ιδρώνει, στην απέλπιδα προσπάθειά της να πείσει κάποια Μέρκελ, να πράξει το αυτονόητο, μας έρχεται στο μυαλό, ως εικόνα, η επιβλητική μορφή του και τι θα της έλεγε σ’ ένα   virtual τετ-α-τετ, στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κι αν η…αγγλοσερρέϊκη βαριά προφορά του Κωνσταντίνου Καραμανλή δεν θα επέτρεπε στη Μέρκελ να κατανοήσει πλήρως τι της έλεγε, οι….χειρονομίες του κι ίσως και κάποια …λιμανίσια ελληνικά, θα της διέλυαν κάθε αμφιβολία σχετικά με τι θα εννοούσε…