Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Θα δικάζει ο όχλος κι ο μεγάλος ηγέτης Αλέξης;

 Με αφορμή τον καυγά Πάγκαλου – ΣΥΡΙΖΑ, οφείλουμε να δούμε με νηφαλιότητα και πολιτική ωριμότητα τα πράγματα, τα οποία – ακόμη και από τη σκοπιά του φιλελεύθερου χώρου που στη προκειμένη περίπτωση είναι αμέτοχος- δεν δημιουργούν προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση των σημερινών πολιτικών δεδομένων.

Ο καυγάς, θα  μπορούσε να χαρακτηριστεί πολιτική σαπουνόπερα, είτε
από τις ίντριγκες, είτε από τις βαρύτατες καταγγελίες και χαρακτηρισμούς ένθεν κακείθεν, είτε από τις μεταφερόμενες ομάδες «διαμαρτυρομένων».


Όμως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε κάποια γεγονότα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης.

  1. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του, μαζί με το ΚΚΕ, έχουν μετατρέψει το πανεπιστημιακό άσυλο σε …πανεπιστημιακό άβατο, για όσους δεν …απολαμβάνουν την …εμπιστοσύνη των…ακτιβιστών (καμιά πενηνταριά, εν συνόλω, περιφερόμενα άτομα), τα οποία έφτασαν στο σημείο να ξυλοκοπήσουν ακόμη και τον Ι. Πανούση, πρώην υποψήφιο του Συνασπισμού!
Όποιος, αντιθέτων ιδεολογικών φρονημάτων, επιχειρήσει να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε εκδήλωση πολιτικού ή άλλου ενδιαφέροντος μέσα στα πανεπιστήμια, του απαγορεύεται μέχρι…ξυλοδαρμού.
Φυσικά, όλα αυτά, στο πνεύμα της… ελεύθερης διακίνησης ιδεών.

  1. Έχουμε φτάσει στο σημείο να …αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα κάποιων
διαμαρτυρομένων η βία (Κωστής Χατζηδάκης), ο προπηλακισμός (Δημ. Σιούφας, Προκόπης Παυλόπουλος, Λούκα Κατσέλη, Ανδρέας Λοβέρδος, Άρης Σπηλιωτόπουλος και πλείστοι κυβερνητικοί υπουργοί), ακόμη και το γιαούρτωμα (Παναγιώτης Ψωμιάδης, Θεόδωρος Πάγκαλος) και μάλιστα χωρίς καμία τιμωρία.
Σημειώνουμε ότι δεν συνελήφθησαν όσοι κτύπησαν τον Κωστή Χατζηδάκη, δεν συνελήφθησαν εκείνοι που γιαούρτωσαν τον Πάγκαλο, παρ’ ότι
κατονομάστηκαν.

  1. Το κλίμα της ανομίας που επικρατεί, δημιουργήθηκε είτε με τις αρνήσεις του
ΚΚΕ ακόμη και για βασικά χαρακτηριστικά του Συντάγματος, είτε από δημαγωγικές και πεζοδρομιακές ενέργειες και δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μόλις προσφάτως ο αριστερός ιδιοκτήτης δεκάδων σπιτιών, Αλέκος Αλαβάνος ζήτησε από την κοινωνία να μετατρέψει την πλατεία Συντάγματος σε… πλατεία Ταχίρ!
Σε όλα αυτά, η Πολιτεία είναι χαρακτηριστικά απούσα, από τον φόβο μήπως κατηγορηθεί για…αντιδημοκρατική.

  1. Σε όλα αυτά τα περιστατικά, ακόμη και στη διακοπή πολιτισμικών δρωμένων,
ο ΣΥΡΙΖΑ κρατά θέση σαν κι αυτή που ο λαός μας χαρακτηρίζει μια στο καρφί και μια στο πέταλο.
Από τη μια αρνείται συμμετοχή στελεχών του, που διαψεύδεται από τα γεγονότα (γεγονότα Νομικής – Υπατία, Σύρος) και από την άλλη τα αποδίδει στην οργή της κοινωνίας.
Η οποία, όλως συμπτωματικά, αποτελείται, καθώς φαίνεται, από τις ίδιες περιφερόμενες ομάδες κάποιων συνιστωσών του.

  1. Κάθε διαδήλωση, κάθε διαμαρτυρία στο κέντρο της Αθήνας ή αλλού, καταλήγει σε επεισόδια μεταξύ συγκεκριμένων ομάδων και της Αστυνομίας.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν πάντα, φταίει η Αστυνομία, η οποία…επιτίθεται απρόκλητα!
Προσφάτως, στη Σύρο όπου κάποιοι φοιτητές προσκείμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ επετέθησαν φραστικά εναντίον του πρωθυπουργού και απωθήθηκαν με χειροβομβίδες λάμψης - κρότου από την Αστυνομία, διαβάσαμε στην «Αυγή», ότι η χρήση… δακρυγόνων ήταν απρόκλητη!
Κι όλα αυτά, την ώρα που η τηλεοπτική εικόνα έδειχνε τους νεολαίους του ΣΥΡΙΖΑ να εκτοξεύουν εναντίον της Αστυνομίας μέχρι και ολόκληρα κομμάτια μαρμάρων!
Τόσο… απρόκλητη ήταν η στάση της Αστυνομίας.

  1. Το ΚΚΕ, από την πλευρά του, έχει κηρύξει μια πολιτική ανυπακοής στις
πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης (τα ίδια συνέβαιναν και επί Νέας Δημοκρατίας) και στις «αντιλαϊκές πολιτικές της ευρωπαϊκής Ένωσης», ενώ την ίδια ώρα που κατακεραυνώνει τις οικονομικές πολιτικές,  απολύει δημοσιογράφους από τα κομματικά του ΜΜΕ και αρνείται κάθε έλεγχο στα οικονομικά του, παρ’ ότι το ελληνικό κράτος το επιδοτεί πλουσιοπάροχα.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τις φασίζουσες συμπεριφορές μεγαλοσυνδικαλιστών έναντι των υπολοίπων κοινωνικών ομάδων, καταδεικνύουν ότι υπάρχει σοβαρότατο ζήτημα δημοκρατίας.
Φοβούμαστε, ότι το αμέσως επόμενο βήμα, θα είναι να αποφασίζει ο όχλος να απονέμει Δικαιοσύνη στην πλατεία Συντάγματος, μόλις εκείνη… μετονομαστεί σε πλατεία Ταχίρ.

Φοβούμαστε, ότι δεν θ’ αργήσει η στιγμή που κάποιος μεγάλος ηγέτης σαν τον Αλέξη, ή τον εκκολαπτόμενο…μπολσεβίκο Λαφαζάνη, θα πλακώσει στις μπουνιές όποιον διαφωνεί μαζί του, ακόμη και αν αυτός βρίσκεται στο βήμα της Βουλής.

Φοβούμαστε, ότι στην όλη ιστορία, έχουν εμπλακεί και ακραία και περιθωριακά στοιχεία που δεν ανήκουν στην αριστερά, μόνο και μόνο επειδή οι επιθέσεις κατευθύνονται (κυρίως) σε πρόσωπα της κυβέρνησης. Φαίνεται, ότι ξεχνούν κάποιοι τον τρόπο και την αστραπιαία κινητοποίηση που υπήρξε από τις συνιστώσες της αριστερά και του ΣΥΡΙΖΑ, στα πρόσφατα Δεκεμβριανά της Αθήνας.

Επαναλαμβάνω, ότι όλα αυτά είναι νοοτροπίες ολοκληρωτισμού και φασισμού.
«Σου απαγορεύω να κάνεις όσα μπορεί να κάνει ένας πολίτης που απολαμβάνει τα δικαιώματά του σε μια δημοκρατία, επειδή δεν μου αρέσουν όσα λες και όσα πράττεις»…
Φυσικά, ουδένα εκπλήσσει το γεγονός ότι συμβαίνουν υπό την ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ και της λοιπής αριστεράς, αφού εκ των πραγμάτων η ιδεολογία τους δεν απέχει πολύ από τον φασισμό, παρά μόνο στο χρώμα.

Κι αν η κυβέρνηση βρίσκεται εγκλωβισμένη από τις επιλογές της και τις παλινωδίες στελεχών της, τι κάνει – έστω και φραστικά – η αξιωματική αντιπολίτευση;
Τι κάνει η μεγάλη πλειοψηφία των φιλελεύθερων πολιτών;
Το να επικροτείς ενέργειες σαν την εκείνες που επιβάλλουν κάποιοι, μόνο και μόνο επειδή απευθύνονται –κυρίως – στους πολιτικούς σου αντιπάλους, δεν είναι ούτε φρόνιμο, ούτε πρέπον, ούτε καν αντιπολιτευτικό, ούτε καταδεικνύει σχέδιο για το μέλλον.
Πολύ περισσότερο, όταν παρόμοιες ενέργειες έχεις ήδη υποστεί εσύ και ίσως δεν θα αργήσει η στιγμή που θα τις υποστείς και πάλι….
Στο εγγύς ή απώτερο μέλλον…    






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου