«Υπονομευτής» ο Λοβέρδος κατά τις διαρροές…

Οι ομοιότητες με την εποχή Σημίτη

 και η συνέντευξη στο «Έθνος»

Η συνέντευξη του Ανδρέα Λοβέρδου στο «Έθνος της Κυριακής», ήταν ένας «πυροβολισμός» προς το Μέγαρο Μαξίμου, συμφώνως τουλάχιστον με εκείνους που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, χαρακτήρισε ούτε λίγο ούτε πολύ «τυχοδιωκτική επιλογή μια ενδεχόμενη προσφυγή σε πρόωρες κάλπες» ενώ αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα «ενός μεγάλου ανασχηματισμού της κυβέρνησης και μάλιστα

 γρήγορα, προκειμένου να μην χάνει το ΠαΣοΚ κι άλλο χρόνο».

Οι δηλώσεις αυτές, άναψαν φωτιές στο κυβερνητικό στρατόπεδο, αφού εγκλώβισε τις επόμενες κινήσεις του Γιώργου Παπανδρέου. Τώρα, πλέον, αν ο πρωθυπουργός θελήσει να προχωρήσει σε εκλογές, θα πρέπει να συνυπολογίσει την έξωθεν και έσωθεν κριτική, η οποία αναπόφευκτα θα έχει και …πολύ Λοβέρδο και…τυχοδιωκτισμό!

Τι συμβαίνει όμως, με τον υπουργό Υγείας το τελευταίο χρονικό διάστημα;

Γιατί οι συχνές διαφοροποιήσεις του από την κυβέρνηση και γιατί οι διαρροές του Μεγάρου Μαξίμου προς ξένα ΜΜΕ (Spiegel) εναντίον του, με τις οποίες χαρακτηριζόταν ακόμη και …υπονομευτής του Παπανδρέου;

Επιχειρώντας να προσεγγίσουμε το ζήτημα, οφείλουμε να υπερτονίσουμε ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι μια μετριοπαθής προσωπικότητα με αυξημένο επιστημονικό κύρος, ο οποίος προέρχεται από το εκσυγχρονιστικό στρατόπεδο και ήταν αντίπαλος του Γιώργου Παπανδρέου στην εσωκομματική διαμάχη, στηρίζοντας τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ταυτοχρόνως, είναι ο πρώτος βουλευτής, της Β΄ Αθηνών, της μεγαλύτερης εκλογικής περιφέρειας της Ευρώπης.

Ας πάμε, τώρα, κάποια χρόνια πίσω. Όταν κυβερνούσε ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, είχε απέναντί του το εκσυγχρονιστικό ΠαΣοΚ, με μόνιμο αμφισβητία τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος εισήγαγε στην πολιτική ορολογία τις «καθαρές λύσεις», απέναντι στις θολές αναζητήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και του περιβάλλοντός του. Ο Σημίτης ακολούθησε συχνές διαφοροποιήσεις από τον Ανδρέα Παπανδρέου, άλλες διακριτικές κι άλλες ηχηρές και με το πλήρωμα του χρόνου και τη συμβολή του «στρατηγού» Τσουκάτου, περικύκλωσε το ΠαΣοΚ και το κλείδωσε στο Κολωνάκι για οκτώ ολόκληρα χρόνια.

Όσα έγιναν τότε από τον Σημίτη, είχαν «πληγώσει» καίρια τη σημερινή ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου και όσους πίστευαν και πιστεύουν ότι ο μόνος αποδεκτός «-εσμός», είναι ο παπανδρεϊσμός! Όλοι αυτοί λοιπόν, φοβούνται ότι οι συχνές διαφοροποιήσεις του Ανδρέα Λοβέρδου, έχουν ως αφετηρία και παράδειγμα την εποχή Σημίτη.

Σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους στο Μέγαρο Μαξίμου ή σε χώρους που «ανθεί» ο «πατριωτικός σοσιαλισμός» του Ανδρέα Παπανδρέου, εκφράζουν μεγαλύτερες φοβίες για την επόμενη ημέρα, αναφερόμενοι στον Ανδρέα Λοβέρδο, παρά στον Ευάγγελο Βενιζέλο ή οποιοδήποτε άλλο στέλεχος του ΠαΣοΚ.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, τους φοβίζει περισσότερο, αφού σκέπτονται ότι οι διαφοροποιήσεις του έχουν μεγαλύτερη σημασία, δεδομένου ότι ήταν ο κατ’ εξοχήν θεωρητικός του «εκσυγχρονισμού», ενώ προέρχεται από τον Ακαδημαϊκό χώρο, όπως ο Κώστας Σημίτης. Τους φοβίζει ακόμη, επειδή είναι πιο λαϊκός από τον βαρύ και ατσαλάκωτο Βενιζέλο, έχει τεράστια κληρονομιά ψήφων, ενώ είναι περισσότερο χαρισματικός στον λόγο και πιο αποτελεσματικός.

Τι θεωρούν ότι δεν έχει; Ένα χειροπιαστό επιχείρημα, ένα ξεκάθαρο –έστω και συνθηματολογικό όραμα – όπως οι «καθαρές λύσεις» του Σημίτη, το οποίο θα γίνει καραμέλα στα χείλη των μελών του ΠαΣοΚ και της κοινωνίας.

Μήπως, λοιπόν, οι διαφοροποιήσεις Λοβέρδου αφορούν κάτι τέτοιο; Μήπως αναζητά το όραμά του στην επιχείρηση ξεχαρβαλώματος του μνημονίου; Μήπως, οι διαφοροποιήσεις έχουν σαφή προσανατολισμό και στόχο;

Αν αυτό ισχύει, τότε το «κόντεμα» Λοβέρδου που επιχειρείται, πρώτα στο εξωτερικό (!!!) κι εν ευθέτω στην Ελλάδα, έχει εξήγηση. Όπως και οι διαφοροποιήσεις του πρώτου, σε σταυρούς προτίμησης,  βουλευτή της Ελλάδας.