Όταν στη δεκαετία του 1990 η Ευρώπη προχώρησε στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, οι αντιδράσεις των ΗΠΑ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμη και λυσσαλέες.
Σιγά σιγά, αυτό άλλαξε, επειδή οι ΗΠΑ είδαν ότι η Ευρωζώνη είναι πλέον μια παγκόσμια δύναμη και το ευρώ παγκόσμιο νόμισμα.
Η σταθερότητα ή ο κλονισμός του είναι δυνατόν πλέον να επηρεάσουν
τους πάντες, ακόμη και τις ΗΠΑ.
Γι αυτό, ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα δείχνει ανήσυχος και συνεχώς προτείνει την αντιμετώπιση των προβλημάτων της Ευρώπης με θάρρος και αποφασιστικότητα.
Η ανησυχία του Ομπάμα και των Αμερικανών εκπορεύονται από τη γνώση τους σε σχέση με την μεγάλη αδυναμία της Ευρωζώνης και του Ευρώ.
Αν κάποιος αναγνώστης θεωρήσει ότι η μεγάλη αδυναμία είναι το έλλειμμα και το χρέος των κρατών της Ευρωζώνης, πλανάται πλάνη οικτρά.
Ξέρετε γιατί;
Γιατί αθροιστικά τα 17 κράτη της, έχουν μικρότερο χρέος από εκείνα των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και της Βρετανίας
Συνεπώς, δεν είναι αυτή η αδυναμία της Ευρώπης κι αυτό το γνωρίζει και ο Ομπάμα και οι ΗΠΑ.
Η αδυναμία είναι η έλλειψη αντανακλαστικών. Η κωλυσιεργία της ανάμεσα στη δράση και στην αδράνεια. Η ανεπάρκειά της στις αντιδράσεις και τις προκλήσεις των αγορών. Δεν προηγείται των γεγονότων, έπεται.
Τώρα, η Ευρωζώνη έχει φτάσει στο πλέον οριακό της σημείο.
Η επόμενη Παρασκευή θα είναι απολύτως καθοριστική για το μέλλον της, αφού οι 17 ηγέτες του Eyrogrup θα συναντηθούν για να προετοιμάσουν τις αποφάσεις της συνόδου κορυφής στις 24 και 25 Μαρτίου.
Αν ότι αποφασίσουν δεν έχει χαρακτηριστικά επιθετικότητας κι έλλειψης δειλίας, τότε το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο.
Ήδη, οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης έχουν προειδοποιήσει.
Οι συνέπειες θα είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ!
Μη πάει το μυαλό του αναγνώστη στην Ελλάδα ή στην Ιρλανδία.
Οι συνέπειες της δειλίας θα επηρεάσουν ΑΜΕΣΑ της Πορτογαλία, την Ισπανία και στη συνέχεια όλη την Ευρωζώνη και ίσως το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Αν, λοιπόν, δεν ληφθούν οι απαιτούμενες αποφάσεις,, αν η Ευρωζώνη σωπάσει, θα έχει κάνει ένα μεγάλο αυτοκτονικό βήμα.
Οι ηγέτες της Ευρώπης, όπως αναφέρει και ο Κώστας Καλλίτσης στην Καθημερινή, η ελληνική ηγεσία επίσης, δεν πρέπει να έχουν αμφιβολία ότι η απλή επιμήκυνση του ελληνικού χρέους, η μείωση μόνο των ιρλανδικών επιτοκίων στο ύψος των ελληνικών και η απλή αύξηση των 440 δισ.ευρώ του Ταμείου Σταθερότητας ώστε από virtual να γίνουν πραγματικά. ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ μόνιμο μηχανισμό σταθερότητας αλλά παρωδία τέτοιου μηχανισμού.
Το δε Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, από μόνο του δεν καθησυχάζει τις αγορές – ίσως διασκεδάζει τους φόβους του περιβάλλοντος της Μέρκελ, πρόσκαιρα, διότι δεν θα αποφύγουν την πανωλεθρία στις επτά εκλογικές μάχες εφέτος, με πρώτη τον Μάρτιο.
Τα ημίμετρα θα ισοδυναμούν με μια τρύπα στο νερό.
Το ανεπαρκές θα αποδειχτεί ότι ισούται με μηδέν.
Και στις δυο περιπτώσεις, οι αντιδράσεις των αγορών θα είναι τέτοιες που μια νέα Σύνοδος κορυφής εντός των αμέσως επομένων ημερών, θα κληθεί να κάνει αυτό που δεν θα είχε καταφέρει να κάνει η Σύνοδος της 24ης και 25ης Μαρτίου.
Να λάβει, δηλαδή, όλα τα μέτρα που θα αποδεικνύουν ότι η Ευρώπη αποκτά την πολιτική βούληση και δημιουργεί τη θεσμική θωράκιση που της επιτρέπουν να αντιμετωπίσει την κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου