Στη Νέα Δημοκρατία δεν λένε να βάλουν μυαλό.
Χρόνια και χρόνια τα πισώπλατα μαχαιρώματα βρίσκονται στην ημερησία διάταξη, χρόνια και χρόνια η πολιτική επιβίωση είναι αυτοσκοπός έναντι της προόδου του κόμματος, είτε αυτό βρίσκεται στην εξουσία είτε βρίσκεται στην αντιπολίτευση.
Είναι μια κακή συνήθεια που έχει γίνει βίωμα σε πολλούς και έχει αφετηρία την πρώτη μετακαραμανλική περίοδο το 1980, όταν στην πρωθυπουργία πέρασε ο Γεώργιος Ράλλης και φούντωσε η εσωκομματική κόντρα από τον χαμένο Αβέρωφ και την ομάδα του.
Το τι συνέβαινε τότε, δεν περιγράφεται, με αποτέλεσμα την πρώτη βαρύτατη ήττα στις εκλογές του1981.
Μετά, στην ηγεσία Αβέρωφ, οι ρόλοι αντεστράφησαν κι όταν
ανέλαβε το κόμμα ο Μητσοτάκης κορυφώθηκαν.
Το οξύμωρο ήταν, ότι, η βάση ήταν συσπειρωμένη γύρω από την ηγεσία, αλλά οι ομάδες και τα πρόσωπα χαρακτήριζαν ακόμη και δημοσίως…μουσαφίρη τον πρόεδρο του κόμματος.
Τότε, μπήκε στον χορό κι ο Μητσοτάκης, πέταξε με εύσχημο τρόπο εκτός κόμματος τον Κωστή Στεφανόπουλο, τον οποίο λίγα χρόνια μετά…παρακαλούσε να του δώσει ψήφο για να γίνει πρωθυπουργός.
Κι ύστερα….Κι ύστερα….
Διενέξεις, φαγωμάρα, αντεγκλήσεις, διαγραφές, αστεία ερωτήματα «γιατί αυτός κι όχι εγώ», όλα γύρω από τη σφαίρα των προσωπικών επιδιώξεων.
Μέχρι κι οι Έβερτ – Βαρβιτσιώτης που ήταν γαλουχημένοι με το ίδιο γάλα στον ίδιο πολιτικό λίκνο, κτυπούσαν πισώπλατα ο ένας τον άλλον για το ποιος θα γίνει αρχηγός.
Μετά είχαμε την αμφισβήτηση του Κώστα Καραμανλή από Μάνο, Σουφλιά και το ροκάνισμά του στην πρώτη του περίοδο, είχαμε την φυγή Καρατζαφέρη, τη διένεξη κορυφής Σαμαρά – Ντόρας και την αποχώρηση της δεύτερης.
Κι αφού αυτά συνέβαιναν σε επίπεδο κορυφής, φανταστείτε τι γινόταν στα χαμηλότερα πολιτικά επίπεδα.
Εκεί η «σφαγή» ήταν, πολλές φορές, «αιματηρή».
Κι όλα στη πλάτη της βάσης του κόμματος.
Σε τελική ανάλυση, ακόμη και στη πλάτη του τόπου.
Έτσι, αφέθηκε να κυβερνά το ΠαΣοΚ και να δημιουργήσει …καθεστώς ένα αλλοπρόσαλλο κόμμα με καταστροφικές συνέπειες για τον τόπο.
Γιατί τα θυμηθήκαμε όλα αυτά;
Γιατί, μάθαμε τρία περιστατικά που δείχνουν ότι δεν υπάρχει ψυχική επικοινωνία μεταξύ στελεχών του κόμματος, πέραν κάθε λογικής.
Το ένα αφορά την μάχη για την πρωτοκαθεδρία στη Β’ Αθηνών.
Δυο κορυφαία στελέχη, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος και ο Κωστής Χατζηδάκης, παλεύουν ακόμη και με χαρακτηρισμούς του ενός προς τον άλλο, που δεν συνάδουν ούτε με την ιστορία του κόμματος, ούτε με την εικόνα του, ούτε πολύ περισσότερο με τους στόχους του.
Διάφορες τοπικές οργανώσεις και στελέχη τους, διαβεβαιώνουν του λόγου το αληθές και εμφανίζονται προβληματισμένοι.
Το δεύτερο αφορά την προβοκάτσια που στήθηκε από το «Βήμα της Κυριακής» με το θάψιμο της συνέντευξης Σαμαρά, στο φύλλο της 6ης Μαρτίου.
Κάναμε αναφορά περί τούτου σε σημείωμά μας.
Σήμερα θα κάνουμε και μερικές αποκαλύψεις, που εκπορεύονται από τα κεντρικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας.
Συμφώνως, λοιπόν με αυτές, υπεύθυνος της προβοκάτσιας καταδεικνύεται ο προηγούμενος εκπρόσωπος Τύπου Πάνος Παναγιωτόπουλος (στη φωτογραφία εξώφυλλο σε περιοδικό από το 1992), ο οποίος φαίνεται ότι δεν έχει χωνέψει πως αντικαταστάθηκε από έναν εξωκοινοβουλευτικό και δη συνάδελφό του. Κι άρχισε τα τηλέφωνα σε διευθυντικά στελέχη του ΔΟΛ, ισχυριζόμενος ότι η συνέντευξη δεν έχει …ουσιαστικό περιεχόμενο και δεν βγάζει καμία απολύτως είδηση…
Το τρίτο αφορά την «περίεργη» στάση του Προκόπη Παυλόπουλου στις εκλογές του Δικηγορικού συλλόγου Αθηνών, όπου όπως λένε οι κακές γλώσσες δεν στήριξε τον υποψήφιο της Νέας Δημοκρατίας Μ. Ζαφειρόπουλο, για καθαρά προσωπικούς λόγους!
Πλέον αυτών των δυο περιπτώσεων, έχουμε στη διάθεσή μας κι άλλες εξόφθαλμες περιπτώσεις, που αφορούν και την πειραϊκή περιφέρεια και τη Θεσσαλονίκη και την Α’ Αθηνών και πολλές άλλες περιφέρειες.
Θα τις δώσουμε κι αυτές στη δημοσιότητα εν ευθέτω χρόνο.
Φαίνεται ότι μερικοί δεν έχουν βάλει μυαλό.
Φαίνεται ότι ο φιλοτομαρισμός έχει διαπεράσει για τα καλά το πετσί τους.
Φαίνεται ότι οι καταστροφικές εμπειρίες του παρελθόντος δεν δίδαξαν κανέναν.
Κι ότι το μόνο από το οποίο μπορεί –ίσως – να φοβούνται, είναι η δημόσια διαπόμπευση και η αποκάλυψη των κατορθωμάτων τους.
Αρκετά πια τα παιχνίδια εις βάρος μιας ολόκληρης παράταξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου