«Διαπραγματευτείτε….»

Η συνέντευξη του καθηγητή Λαρς Φελντ στην Real News είναι πραγματικό μνημείου ρεαλισμού.

Ο Λαρς Φελντ, είναι ένας από τους πέντε καθηγητές – «σοφούς» που καθοδηγούν τη γερμανική καγκελαρία σε οικονομικά ζητήματα και με επιστημονικό, αλλά και πολιτικό ρεαλισμό δείχνει στην ελληνική κυβέρνηση τον δρόμο που οφείλει να ακολουθήσει.

Κι έχουν μεγάλη σημασία όσα λέει, γιατί ο συγκεκριμένος

 άνθρωπος είναι από τους πλέον φερέγγυος γκουρού οικονομικών ζητημάτων κι όχι κάποιος εκ των γνωστών λαμόγιων της παγκόσμιας αγοράς.

Τι λέει, λοιπόν, ο Λαρς Φελντ;

«Διαπραγματευθείτε με τους δανειστές σας…Η καλύτερη στρατηγική είναι μια αναδιάρθρωση χωρίς πτώχευση. Εάν η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου γίνει με τρόπο που να καλύπτει τους πιστωτές τόσο του δημοσίου όσο και του ιδιωτικού τομέα, τότε υα έχει επιτευχθεί ένα είδος αναδιάρθρωσης.

Εάν αυτό δεν είναι αρκετό, τότε ο ευρωπαϊκός χρηματοδοτικός μηχανισμός σταθερότητας, θα μπορούσε να παράσχει πίστωση στην Ελλάδα, προκειμένου να βοηθήσει στην επαναγορά των ομολόγων της στις χαμηλότερες τιμές στην αγορά, τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Μια τέτοια αναδιάρθρωση χωρίς πτώχευση, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια επιτυχημένη σταθεροποίηση και εξυπηρέτηση του χρέους σας, χωρίς να προκαλέσει αναταράξεις στην αγορά».

Ξεκάθαρα κι απλοϊκά, ο καθηγητής και σύμβουλος της Μέρκελ, δείχνει τη λύση.

Προχωράει, μάλιστα, περισσότερο απορρίπτοντας κατηγορηματικά την επιστροφή στη δραχμή, ένα σενάριο που διακινούν στην Ελλάδα κάποιοι ανεύθυνοι, κυρίως από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και της κεντροαριστεράς.

«Όχι δεν αποτελεί επιλογή (η επιστροφή στη δραχμή). Τα πλεονεκτήματα της υποτίμησης, ως εναλλακτικής λύσης στις μεταρρυθμίσεις που βοηθούν στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας, είναι περιορισμένα. Η υποτίμηση “εξοικονομεί” χρόνο, βραχυπρόθεσμα.

Ωστόσο, μια έξοδος από την ευρωζώνη θα απέκοπτε αμέσως την Ελλάδα από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές με όλες τις αρνητικές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης της αναταραχής στις χρηματοπιστωτικές αγορές».

Όμως, ο καθηγητής, κάνει και μια διαπίστωση την οποία υπερτονίζουν κι εντός της Ελλάδας οι νουνεχείς πολιτικοί και πολίτες.

«Το τεράστιο χρέος της Ελλάδας, είναι το αποτέλεσμα της υπερβολικής σπατάλης, ιδίως δε το αποτέλεσμα των υπερβολικών δαπανών για τους δημοσίους υπαλλήλους και των χαμηλών φορολογικών εσόδων. Οι ελληνικοί φορολογικοί νόμοι, δεν εφαρμόζονται επαρκώς».

Απλές προτάσεις, που απαιτούν πολιτική βούληση.

Απαιτούν, επίσης, το πιστόλι να είναι πραγματικά επάνω στο γραφείο της διαπραγμάτευσης κι όχι φραστικό επικοινωνιακό πυροτέχνημα.

Μπορεί, όμως, να γίνει διαπραγμάτευση από τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Παπακωνσταντίνου, οι οποίοι, όπως δείχνουν τα πράγματα, είναι εξαιρετικά ενδοτικοί απέναντι στην τρόϊκα;

Μπορεί να γίνει διαπραγμάτευση, αν δεν πεις ξεκάθαρα και πειστικά στους δανειστές ότι αν δεν συμφωνήσουν θα κινδυνεύσουν να χάσουν τα χρήματά τους;

Μπορεί να γίνει διαπραγμάτευση ΜΟΝΟ από την κυβέρνηση του ΠαΣοΚ;

Μπορεί να γίνει διαπραγμάτευση με τις φωνές εξαλλοσύνης που κατοικοεδρεύουν και στα δυο κόμματα εξουσίας;

Μπορεί να γίνει διαπραγμάτευση χωρίς να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες, πολύ περισσότερο με μια κυβέρνηση που εμφανίζει εμφανείς αρρυθμίες και συγκρούσεις υπουργών;

Μπορεί να γίνει διαπραγμάτευση, χωρίς να κατανοήσουν Μέρκελ, Σαρκοζί και βόρειο- Ευρωπαίοι, τον κίνδυνο που υπάρχει να τιναχτεί στον αέρα ολόκληρη η Ευρωζώνη;

Σήμερα που έχουμε βαλτώσει, χρειάζεται να γίνει κάτι το οποίο θα ταράξει το έλος!

Δεν μπορώ να γνωρίζω αν η δέουσα η λύση που πρότεινε ο Νικήτας Κακλαμάνης, περί κυβέρνησης εθνικής ενότητας είναι η πρέπεουσα, μόνο και μόνο από την αφερεγγυότητα του προτείνοντος.

Όμως, όπως και να το κάνουμε, ΜΟΝΟ τέτοια κυβέρνηση μπορεί να έχει την ισχύ για οτιδήποτε διαπραγματευτικό, πολύ περισσότερο αφού τα δυο κόμματα εξουσίας δεν διαφωνούν στην διαπραγμάτευση του χρέους.