Καταλαμβάνουν το κράτος κι αυτό …κοιμάται!

Η ιστορία δεν είναι καινούργια.

Έρχεται από τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Ο κάθε πικραμένος – κατά βάση κρατικοδίαιτος – αν δεν του αρέσει κάτι ή αν συνέβαινε κάτι που τάραζε τη νιρβάνα του- έπιανε μια ντουντούκα, μάζευε και καμιά εικοσαριά ομοίους του, μπουκάριζαν σε κάποιο κρατικό κτίριο κι ανέβαζαν ένα πανό.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ!

Μέχρι και για τον…κορμοράνο του…Βοτανικού έχουμε δει κατάληψη. Να μη σας πω για τη χούντα της Χιλής!  Να μη πω για χιλιάδες σε

 υπουργεία, πανεπιστήμια, σχολεία, δρόμους, αλσύλλια, διόδια και πάει λέγοντας.

Το κράτος, στην αρχή ήταν επιφυλακτικό.

Ο Καραμανλής τότε, έλεγε ότι κατανοεί την επαναστατικότητα ορισμένων, αφού είχαν καταπιεστεί με διάφορους τρόπους από τη χούντα. Έλεγε ακόμη, ότι η νομιμοποίηση του ΚΚΕ, ήταν αναμενόμενο ότι θα προκαλεί τέτοια φαινόμενα, αφού ΚΚΕ χωρίς …επανάσταση δεν νοείται.

Είχε, όμως, εμπιστοσύνη στην ωριμότητα των Ελλήνων. Θεωρούσε ότι το φαινόμενο θα εκφυλιστεί.

Αμ δε!

Σιγά σιγά, μπήκαν στο κόλπο και κάτι ρυπαροί τύποι, μερικοί εκ των οποίων είχαν στήσει αντίσκηνα στον κήπο της παπανδρεϊκής κατοικίας στο Καστρί, τις πρώτες ημέρες από την επιστροφή του Ανδρέα Παπανδρέου στην Ελλάδα, πολύ μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας.

Οι τύποι αυτοί, στρατεύθηκαν ενάντια στη….συντήρηση του Καραμανλή και του κράτους.

Οι συγκεντρώσεις ήταν καθημερινό φαινόμενο. Οι καταλήψεις το ίδιο.

ΠαΣοΚ και αριστερά, έκαναν την καθημερινή επαναστατική γυμναστική τους!

Τα χρόνια πέρασαν. Η κοινωνία άλλαξε. Το δημόσιο γέμισε. Το δανεικό χρήμα έρευσε ως ορμητικός χείμαρρος. Η Αθήνα εξαπλώθηκε σχεδόν ως τη Χαλκίδα και την Κόρινθο. Τα βόρεια και τα νότια προάστια γέμισαν μεζονέτες κι οι δρόμοι τζιπ και πανάκριβα αυτοκίνητα.

Όμως, οι καταλήψεις, παραμένουν καταλήψεις.

Σαν ιερό τοτέμ!

Το δε κράτος άφαντο.

Μόνο τον τελευταίο χρόνο, είχαμε δεκάδες.

Ακόμη και από λαθρομετανάστες που έψαχναν το…δίκιο τους, με τη συμπαράσταση των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ!

Συνελήφθη ποτέ κάποιος;

Τιμωρήθηκε ποτέ κάποιος;

Οι κυβερνήσεις έδειχναν ανοχή η οποία ήταν εγκληματικά παράνομη.

Έτσι, το κλείσιμο των δρόμων, οι καταλήψεις, οι λεηλασίες που πολλές φορές δημιουργήθηκαν από τους…δημοκράταρους, πέρασαν στο dna των νεοελλήνων ως κάτι το φυσιολογικό.

Όχι ρε νούμερα!

Δεν είναι φυσιολογικό. Δεν είναι καν δημοκρατικό!

Εσχάτως, παρακολουθήσαμε έκθαμβοι, να καταλαμβάνουν (στο περίπου) ακόμη και το υπουργείο Άμυνας!

Περί συλλήψεων και τιμωριών, ουδείς λόγος.

Είδαμε κομματικοδίατους και κρατικοδίαιτους, να καταλαμβάνουν υπουργεία και δημόσιες υπηρεσίες.

Σήμερα, είναι υπό κατάληψη έξι (!!!) υπουργεία!

Περί συλλήψεων και τιμωριών, ουδείς λόγος.

Είδαμε ταξιτζήδες να κλείνουν δρόμους, λιμάνια κι αεροδρόμια!

Περί άμεσης παρέμβασης του κράτους, ουδείς λόγος.

Είδαμε θλιβερές και οπισθοδρομικές συντεχνίες να κλείνουν τα Πανεπιστήμια, επειδή λέει…καταργείται το άσυλο και η …αιώνια φοίτηση.

Περί κρατικής παρέμβασης ουδείς λόγος.

Που θα πάει, όμως, αυτή η ιστορία;

Πώς πορευόμαστε στη δεύτερη δεκαετία του 21^ου αιώνα και μερικοί έχουν μείνει σε πρακτικές και λογικές της προδικτατορικής και μεταδικτατορικής περιόδου;

Ε, λοιπόν, αυτό το κράτος ζητάμε ν’ αλλάξει.

Αυτό το κράτος να συρρικνωθεί.

Αυτό το κράτος που πορεύεται στο αναπηρικό του καροτσάκι, να σηκωθεί και να τρέξει προς την πρόοδο και την εξέλιξη…

Θα πείτε, γίνονται σήμερα θαύματα;

Όχι φυσικά! Αλλά, το θαύμα θα γίνει, αν αλλάξουμε εμείς.

Όπως έχει μπει στο dna μας ότι η αναρχία και η ανακατωσούρα, οι πορείες, οι συγκεντρώσεις και οι καταλήψεις είναι κάτι φυσιολογικό, ανεξαρτήτως αν βλάπτονται οι πολλοί και η δημόσια περιουσία, κάπως έτσι πρέπει να βγει.

Και να κατανοήσουμε, ότι υπάρχουν νόμοι που οφείλουμε όλοι να σεβόμαστε.

Το δε κράτος, να κάνει επιτέλους τη δουλειά του!